Ο Εύμολπος, σύμφωνα με την πιο διαδεδομένη παράδοση, ήταν γιος του Ποσειδώνα και της Χιόνης, κόρης του Βορέα και της Ωρείθυιας. Επειδή, όμως, ήταν ο καρπός μιας παράνομης σχέσης, η Χιόνη, από φόβο για την αντίδραση του πατέρα της, πέταξε το βρέφος στη θάλασσα. Ο Ποσειδώνας, για να το προστατεύσει, το πήρε και το μετέφερε στην Αιθιοπία, όπου το παρέδωσε σε μια κόρη που είχε αποκτήσει με την Αμφιτρίτη, τη Βενθεσικύμη, η οποία και το ανέθρεψε. Αφού ο Εύμολπος μεγάλωσε, ο άντρας της θετής του μητέρας τον πάντρεψε με μια από τις κόρες τους. Όταν όμως προσπάθησε να βιάσει μια από τις αδελφές της συζύγου του, εξορίστηκε. Με τον γιο του Ίσμαρο πήγε τότε στον Θράκα βασιλιά Τεγύριο, ο οποίος έδωσε στον Ίσμαρο μία από τις κόρες του. Αργότερα ο Εύμολπος εκδιώχθηκε ξανά, καθώς συνωμότησε εναντίον του Τεγύριου. Κατέληξε στην Ελευσίνα, με τους κατοίκους της οποίας συνδέθηκε με φιλικούς δεσμούς. Όταν ο Ίσμαρος πέθανε, ο Τεγύριος τον ανακάλεσε στη Θράκη. Αφού συμφιλιώθηκαν, ο Εύμολπος διαδέχτηκε στον θρόνο τον Τεγύριο και έγινε βασιλιάς της Θράκης. Όταν ξέσπασε πόλεμος ανάμεσα στην Αθήνα και στην Ελευσίνα, βοήθησε τους Ελευσίνιους, φέρνοντας μεγάλη δύναμη από Θράκες στην Αττική. Ισχυριζόταν εξάλλου ότι η Αττική ήταν γη του πατέρα του. Ο θάνατος του Εύμολπου στη μάχη από τον Ερεχθέα, τον βασιλιά της Αθήνας, εξόργισε τον Ποσειδώνα, ο οποίος τον σκότωσε με την τρίαινά του. Με βάση άλλη παράδοση, ο Ποσειδώνας ζήτησε εκδίκηση από τον αδελφό του Δία, ο οποίος αποτελείωσε τον Ερεχθέα μ’ έναν κεραυνό. Σύμφωνα με τον Παυσανία, στη μάχη σκοτώθηκαν ο Ερεχθέας και ο γιος του Εύμολπου, Ιμμάραδος (τον οποίον άλλοι ταύτιζαν με τον Ίσμαρο). Στην Ακρόπολη των Αθηνών υπήρχε ένα σύμπλεγμα από δύο χάλκινους ανδριάντες, αντιμέτωπους ο ένας προς τον άλλο. Ο Παυσανίας υποστήριξε ότι ο ένας παρίστανε τον Ερεχθέα και ο άλλος τον Ιμμάραδο και ότι κάποιοι λανθασμένα νόμιζαν ότι παρίστανε τον Εύμολπο, αφού στην πραγματικότητα παρίστανε τον γιο του να μονομαχεί με τον Αθηναίο βασιλιά. Διαφορετικές παραδόσεις απέδιδαν στον συνδεδεμένο με τη Θράκη Εύμολπο την εγκαθίδρυση των Ελευσίνιων Μυστηρίων. Αυτός λέγεται ότι εξάγνισε τον Ηρακλή από τη δολοφονία των Κενταύρων, τον μύησε στις ιερές τελετές, ενώ του έμαθε ταυτόχρονα να τραγουδάει και να παίζει λύρα, μια που ο ίδιος ήταν δεξιοτέχνης. Μετά τον θάνατό του, ο νεότερος γιος του, Κήρυκας, επιφορτίστηκε με τη λατρεία της Δήμητρας, αναλαμβάνοντας ρόλο στις οργιαστικές τελετές. Μερικοί βέβαια θεωρούν πως ο Κήρυκας ήταν γιος της Αγραύλου και του Ερμή και επομένως δεν σχετιζόταν με τον Εύμολπο. Ο μύθος του Ερεχθέα και του Εύμολπου αφορά στην υποταγή των Ελευσινίων στους Αθηναίους, υποδηλώνοντας παράλληλα τη θρακική καταγωγή των Μυστηρίων, τον απόλυτο έλεγχο των οποίων οι Ελευσίνιοι διατήρησαν. Γενικά όμως οι συγγραφείς δεν συμφωνούν για το πρόσωπο του Εύμολπου, του ιδρυτή των Μυστηρίων. Μερικοί μάλιστα τον θεωρούν ένα πρόσωπο τελείως διαφορετικό από τον γιο της Χιόνης, καθώς ήταν, λένε, γιος της Δηιόπης και εγγονός του Τριπτόλεμου.
