Ισχυρός θρακικός λαός, γνωστός για την οργιαστική λατρεία του Διονύσου, ο οποίος πήρε το όνομά του είτε από τον Ηδωνό, γιο του Άρη και της Καλλιρόης, κόρης του ποτάμιου θεού Νέστου, αδελφό, όπως παραδίδεται, του Βίστωνα, του Οδόμαντα ή και του Μύγδονα, είτε από το όρος Ηδωνός, παρακλάδι του Αίμου, που δεν ταυτίζεται όμως με καμία από τις ονομασίες των σημερινών βουνών. Τα όρια και η έκταση της χώρα τους θεωρούνταν ασταθή, φαίνεται όμως να είχαν κατακλύσει ολόκληρη την περιοχή ανάμεσα στους ποταμούς Στρυμόνα και Νέστο. Το ποτάμι που σήμερα λέγεται Γαλλικός ονομαζόταν παλαιότερα Ηδωνός, πράγμα που υποδηλώνει την παρουσία της θρακικής φυλής. Σύμφωνα με τη μυθολογική παράδοση, ο βασιλιάς τους, Λυκούργος, φέρθηκε εχθρικά στον Διόνυσο, γι’ αυτό και τιμωρήθηκε με παραφροσύνη. Πετσόκοψε τον γιο του με τσεκούρι, ενώ νόμιζε ότι κατακόβει κλήμα. Όταν ξαναβρήκε τη λογική του, διαπίστωσε ότι η γη του είχε πληγεί από σιτοδεία. Ο Διόνυσος έδωσε χρησμό ότι η ξηρασία θα συνεχιζόταν, αν ο Λυκούργος δεν θανατωνόταν. Έτσι οι Ηδωνοί τον οδήγησαν στο όρος Παγγαίο, όπου άγρια άλογα τον κατασπάραξαν. Σύμφωνα με άλλη εκδοχή, ο Ηδωνός ήταν γιος του Ποσειδώνα και της Έλλης, η οποία είχε σωθεί από τον θεό της θάλασσας μετά την πτώση της από το χρυσόμαλλο κριάρι.
