Το κόκκινο ελάφι (λατ. ονομασία Cervus elaphus) είναι ένα από τα μεγαλύτερα είδη ελαφιού. Πρόκειται για ένα φυτοφάγο θηλαστικό με ευρύτατη εξάπλωση στο βόρειο ημισφαίριο. Στο παρελθόν, στην Ελλάδα ευημερούσε σε όλη την επικράτεια, ωστόσο  σήμερα, το είδος βρίσκεται στα πρόθυρα της εξαφάνισης, με μοναδικό γηγενή πληθυσμό που επιβιώνει στη χώρα μας αυτόν της Κεντρικής Ροδόπης.

Το καλοκαίρι, το τρίχωμα των ενήλικων ατόμων είναι κοντό με χρώμα καφεκόκκινο, ενώ τον χειμώνα είναι μακρύτερο και αποκτά γκρίζα απόχρωση. Το χαρακτηριστικό γνώρισμα του αρσενικού ελαφιού είναι τα μεγάλα κέρατα με τις έντονες διακλαδώσεις (ελαφοκέρατα ή κλαδοκέρατα), τα οποία μεγαλώνουν από την άνοιξη μέχρι το τέλος του χειμώνα - οπότε και πέφτουν. Το μόνο όπλο για την άμυνά του είναι το γρήγορο τρέξιμο κι οι οξύτατες αισθήσεις του.

Το κόκκινο ελάφι ζει σε δάση αείφυλλων πλατύφυλλων, μακριά από ανθρώπινες δραστηριότητες. Το καλοκαίρι ανεβαίνει στις υψηλές κορυφές των βουνών, όπου τρέφεται κυρίως με ποώδη φυτά, ενώ τον χειμώνα κατεβαίνει χαμηλότερα και τρέφεται με φύλλα και κλαδιά δρυός, καστανιάς, φράξου, ιτιάς κ.λπ.  Ζει σε αγέλες, με τα αρσενικά να σχηματίζουν ανεξάρτητες αγέλες, ενώ τα θηλυκά συνοδεύονται πάντοτε από τα μικρά τους ηλικίας 1-3 ετών.

Το ελάφι εμφανίζεται στην τέχνη αλλά και στους μύθους πολλών λαών. Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, το ελάφι ήταν το ιερό ζώο της θεάς Άρτεμης, ενώ συνδέεται με τον Ηρακλή και τους άθλους του, τον Αγαμέμνονα και τη θυσία της Ιφιγένειας - μεταξύ άλλων.

Θρακικός Ηλεκτρονικός Θησαυρός

Δικτυακός τόπος για τη φύση και τη βιοποικιλότητα

ΑΡΚΤΟΥΡΟΣ