Ἀρραβίης σχεδὸν ἦλθεν· Ἐνυαλίου δὲ καμόντα
υἱέα δενδρήεντος ἀνεζώγρησε κυδοιμοῦ
Αρεος ἆορ ἔχουσα σιδήρεον, ἀμφὶ δὲ Βάκχαις                        
δαιμονίης γύμνωσε σελασφόρα νῶτα μαχαίρης,
εἰς φόβον αἰθύσσουσα Κυβηλίδα θῆλυν Ἐνυώ·
Ἀμβροσίης δὲ πέτηλα διατμήξασα σιδήρῳ
δεσμοὺς βοτρυόεντας ἀπεσφήκωσε Λυκούργου.
καὶ χθονὸς ἐπρήυνε τινάκτορα κυανοχαίτην                           
γνωτὸν ἑὸν καὶ Ζῆνα πόσιν καὶ μητέρα Ῥείην,
ῥυσαμένη Λυκόοργον, ὅπως ἐναρίθμιος εἴη
ἀθανάτοις·   Ἄραβες δὲ πολυκνίσων ἐπὶ βωμῶν,
ὡς θεόν, υἷα Δρύαντος ἐμειλίξαντο θυηλαῖς,
ἀντὶ Διωνύσοιο μελιρραθάμιγγος ὀπώρης                             
λύθρον ἐπισπένδοντες ἀβακχεύτῳ Λυκοόργῳ.
Καὶ τὰ μὲν ὣς ἤμελλε γέρων χρόνος ὀψὲ τελέσσαι·
Ζεὺς δὲ πατήρ, ἵνα μή τις ἀγηνορέων βροτὸς ἀνὴρ
ἄλλος ἔχων μίμημα δοριθρασέος Λυκοόργου
μῶμον ἀναστήσειεν ἀμωμήτῳ Διονύσῳ,                                 
αἰνομανῆ Λυκόοργον ἐθήκατο τυφλὸν ἀλήτην,
ἄστεος ἀγνώστοιο παλινδίνητον ὁδίτην,
πομπὸν ἀναγκαίης διζήμενον ἀτραπιτοῖο,
πολλάκις αὐτοκέλευθα περιπταίοντα πεδίλοις.
Καὶ τὰ μὲν ἐν σκοπέλοισιν.                                                                       

Η Ήρα ήρθε πολύ κοντά στην Αραβία. Επανέφερε στη ζωή τον αποκαμωμένο γιο του Ενυάλιου από τη δενδρώδη μάχη έχοντας το σιδερένιο ξίφος του  Άρη. Γύρω από τις Βάκχες ξεγύμνωσε τη φεγγοβόλο λεπίδα του θεϊκού ξίφους θέτοντας σε φόβο τη φρυγική θεότητα, Ενυώ. Αφού έκοψε στα δύο τα κλαδιά της Αμβροσίας με το σιδερένιο ξίφος, ξέσφιξε τους αμπελώδεις δεσμούς του Λυκούργου. Και καθησύχασε τον βασιλιά της γης με τα βαθιά μπλε μαλλιά, τον αδελφό της, και τον σύζυγό της, Δία, και τη μητέρα της, Ρέα, λυτρώνοντας τον Λυκούργο για να αναμετριέται ανάμεσα στους αθάνατους. Οι Άραβες στους βωμούς με τις πολλές αναθυμιάσεις από τις θυσίες εξευμένιζαν με προσφορές τον γιο του Δρύαντα, όπως ακριβώς έναν θεό, κάνοντας σπονδή  -αντί με τη μελιστάλακτη σοδειά του Διονύσου- με το ακάθαρτο αίμα του δυστυχισμένου Λυκούργου. Όλα αυτά ο ηλικιωμένος χρόνος ετοιμαζόταν να κάνει μετά από μακρό χρονικό διάστημα, όπως ήταν γραμμένο.  Ο πατέρας, όμως, των θεών, Δίας, για να διασφαλίσει ότι κανένας άλλος αλαζόνας θνητός άντρας - στηριζόμενος στο πρότυπο του ανδρείου Λυκούργου - δεν θα διατυπώσει μομφή για τον άμεμπτο Διόνυσο, μετέτρεψε τον αιμοδιψή Λυκούργο σε τυφλό περιπλανώμενο, σε έναν ταξιδιώτη που περιφέρεται επαναλαμβανόμενα σε άγνωστη πόλη, που ψάχνει οδηγό για αναγκαίο μονοπάτι και που προχωρώντας μόνος του συχνά σκοντάφτει με τα σανδάλια του.  Όλα αυτά συνέβησαν στον ψηλό βράχο.

Now Hera came to Arabia, and saved the afflicted son of Enyalios from the leafy battle.  She held the iron sword of Ares, and bared the flashing blade of the divine glaive over the Bacchants, scattering in flight the army of Cybelid women. She cut through Ambrosia's leaves with that iron, and untied the bonds of the vine from Lycurgos. She soothed her brother, Seabluehair Earthshaker, and Zeus her husband and Rheia her mother, to save Lycurgos that he might be numbered with the immortals.'' For the Arabs on heavy-steaming altars propitiated Dryas' son as a god with offerings, pouring to Lycurgos, who cared  nought for Bacchos, libations of blood,  instead of the honeydripping vintage of Dionysos. All this Old Time was to accomplish in later days ; but now, in order that no other mortal man should be proud hke spearbold Lycurgos, and ridicule Dionysos whom none may ridicule. Father Zeus made mad Lycurgos a blind wanderer ; to tramp round and round in the city which he no longer knew, to seek some guide for the path where he must tread, or often on lonely travels with stumbling feet. That is what was done on the mountains.