Sithonas et Scythicos longum narrare triumphos
     et domitas gentes, turifer Inde, tuas.                          
tu quoque Thebanae mala praeda tacebere matris,
     inque tuum furiis acte Lycurge genus.
ecce libet subitos pisces Tyrrhenaque monstra
     dicere; sed non est carminis huius opus.

Θα έπαιρνε ώρα για να εξιστορήσει κανείς τους θριάμβους του θεού εναντίον των Σιθώνων και των Σκυθών και τα υποταγμένα γένη σου, λιβανοφόρα Ινδία. Για σένα, επίσης, θλιβερή λεία Θηβαίας μητέρας, δεν θα μιλήσω, ούτε για σένα, Λυκούργε, που η τρέλα σε οδήγησε εναντίον του γιου σου. Να! θα μου άρεσε να μιλήσω για τους τερατώδεις Τυρρηνούς, άντρες που μεταμορφώθηκαν ξαφνικά σε ψάρια. Αλλά δεν είναι αυτός ο σκοπός αυτού του τραγουδιού.

It were long to relate the triumphs won by the god over the Sithonians and the Scythians, and how he subdued the peoples of India, that incense-bearing land. I will say naught of him who fell a mournful prey to his own Theban mother, nor of Lycurgus, whom frenzy drove to hack at his own son. Lo now, gladly would I speak of the Tyrrhenian monsters, men suddenly transformed into fish, but that is not the business of this song;