Στο κέντρο της σκηνής απεικονίζεται το ξόανον (ξύλινο λατρευτικό άγαλμα) του Διονύσου. Φορά ρούχα και προσωπείο. Ο θεός έχει γένια και μακριά μαλλιά. Φορά χιτώνα, ιμάτιο ζωσμένο στη μέση και στεφάνι από φύλλα κισσού. Από τη βάση του αγάλματος φύονται φύλλα δάφνης και από τη μέση βλαστοί κισσού. Μπροστά του υπάρχει μια τράπεζα προσφορών, πάνω στην οποία είναι τοποθετημένοι δύο στάμνοι και ένας κάνθαρος. Εκατέρωθεν απεικονίζονται τέσσερις γυναίκες που έχουν ταυτιστεί με τις Μαινάδες, τις ακολούθους του Διονύσου. Φορούν μακριά ιμάτια, νεβρίδα (δέρμα νεαρού ελαφιού) ζωσμένη στη μέση και στεφάνια από κισσόφυλλα. Η γυναίκα στα δεξιά κρατά τύμπανο, η άλλη στα αριστερά αδειάζει κρασί με μία αρύταινα (κουτάλα) από τη στάμνο σε έναν σκύφο (αγγείο πόσης), ενώ οι δύο ακριανές γυναικείες μορφές κρατούν από έναν θύρσο (ραβδί που απολήγει σε κουκουνάρι με φύλλα κισσού και αμπέλου) και μία δάδα. Επιγραφές μας δίνουν τα ονόματα των δύο γυναικών δίπλα στο ξόανο του Διονύσου: Διώνη και Μαίνας.

Έχει υποστηριχθεί ότι η παράσταση θα μπορούσε να ταυτιστεί ή να έχει εμπνευστεί από κάποια γιορτή αφιερωμένη στο θεό Διόνυσο, με πιθανότερες την εορτή των Ανθεστηρίων ή των Ληναίων.