Στην κύρια όψη του σκύφου ένας σάτυρος κουνά μια νεαρή κοπέλα. Πρόκειται για απεικόνιση του εθίμου της «Αιώρας» (κούνια) που πραγματοποιούνταν στην Αθήνα κατά την εορτή των Ανθεστηρίων, μιας από τις σπουδαιότερες γιορτές προς τιμήν του Διονύσου. Την ημέρα των «Χοών» ή των «Χύτρων», οι νεαρές κοπέλες κρεμούσαν κούνιες από τα δέντρα, στις οποίες κουνιούνταν οι ίδιες ή κουνούσαν τις κούκλες τους τραγουδώντας ένα τραγούδι που ονομαζόταν «ἀλῆτις». Η γιορτή συνδέθηκε με το μύθο του Ικάριου και της Ηριγόνης και είχε εξιλαστήριο χαρακτήρα.

Σύμφωνα με το μύθο ο Διόνυσος όταν έφθασε στην Αττική ως ξένος, φιλοξενήθηκε από το φτωχό χωρικό Ικάριο. Ο θεός ως αντάλλαγμα του δίδαξε την αμπελοκαλλιέργεια και εκείνος με τη σειρά του τη δίδαξε στους ανθρώπους. Όταν κάποιοι βοσκοί μέθυσαν από την υπερβολική κατανάλωση κρασιού, πίστεψαν ότι δηλητηριάστηκαν από τον Ικάριο και τον σκότωσαν. Η κόρη του Ηριγόνη περιπλανιόταν (ἀλῆτις) ψάχνοντας τον πατέρα της. Μόλις βρήκε το πτώμα του, απαγχονίστηκε. Τότε μια σειρά από αυτοκτονίες νεαρών κοριτσιών ξέσπασε στην Αθήνα. Το κακό τερματίστηκε μετά την καθιέρωση της γιορτής της Αιώρας.