Οι ερμαϊκές στήλες στην κλασική αρχαιότητα επιστέφονταν με την προτομή του Ερμή, λειτουργούσαν ως οδοδείκτες και τοποθετούνταν σε σταυροδρόμια ή οριοθετούσαν ιερούς χώρους. Κατά την ελληνιστική περίοδο άρχισαν να διακοσμούνται με τις προτομές και άλλων θεών ή επιφανών θνητών, και έχασαν τη θρησκευτική τους υπόσταση. Στην πρόσθια πλευρά της τετράπλευρης λίθινης στήλης υπήρχε ένας φαλλός, σύμβολο που κληροδότησαν στους Έλληνες οι Πελασγοί (Ηρόδοτος 2.51).

Αυτή η ερμαϊκή στήλη επιστέφεται με την προτομή του θεού Διονύσου. Ο Διόνυσος έχει μακριά γένια και μαλλιά, τα οποία παραπέμπουν στο καλλιτεχνικό στυλ της αρχαϊκής περιόδου (βλ. κούροι). Φορά στο κεφάλι υφασμάτινο κάλυμμα (τουρμπάνι) με ταινίες που τυλίγονται χαλαρά. Στο αριστερό μάτι σώζεται ακόμα η ένθετη πέτρα από το λευκό τμήμα του ματιού.