Σε έναν από τους τέσσερις αμφίγλυφους πεσσούς της Στοάς των Ειδώλων, γνωστή και ως Incantadas ή Μαγεμένες, απεικονίζεται ολόσωμος ο θεός Διόνυσος. Φορά στεφάνι από κισσόφυλλα και κρατά έναν βότρυ (τσαμπί σταφύλλι) στο αριστερό του χέρι. Το κάτω μέρος του σώματός του καλύπτεται από το ιμάτιο. Στα δεξιά του υπάρχει ένας καθιστός πάνθηρας, το μεγαλύτερο μέρος του οποίου δεν σώζεται. Στην πίσω όψη υπάρχει ανάγλυφο με μία από τις Νύμφες Αύρες, κόρες του Βορέα, γνωστές και ως Βορειάδες. Στους άλλους τρεις πεσσούς σώζονται τα εξής ζεύγη: Νίκη και Μαινάδα (ακόλουθος του Διονύσου), Γανυμήδης και Λήδα, Διόσκουρος και Αριάδνη (σύζυγος του Διονύσου).

Οι πεσσοί ανήκαν σε μία κιονοστοιχία, η οποία κοσμούσε ένα αδιευκρίνιστης πλέον χρήσης κτίριο νότια της Αρχαίας Αγοράς της Θεσσαλονίκης. Οι πεσσοί συνολικά ήταν πέντε και κατασκευάστηκαν από μάρμαρο Θάσου. Κατά την οθωμανική περίοδο το μνημείο ενσωματώθηκε σε κτήριο της εβραϊκής συνοικίας Ρογκός (πρόκειται για την περιοχή γύρω από την σημερινή οδό Χαλκέων, δίπλα στην Παναγία Χαλκέων και πίσω από τα λουτρά Παράδεισος ή Μπέη Χαμάμ, κοντά στην αρχαία ρωμαϊκή αγορά). Οι Έλληνες κάτοικοι ονόμαζαν το μνημείο Στοά των Ειδώλων, ενώ  οι ονομασίες Incantandas στα ισπανικά (στη συνοικία έμεναν πολλοί Eβραίοι Σεφαραδίτες) και Μαγεμένες στα ελληνικά σχετίζονται με έναν θρύλο που θέλει ως πρωταγωνιστή τον Μέγα Αλέξανδρο και μια θρακιώτισσα βασίλισσα.

Το 1864 ο Γάλλος παλαιογράφος Emmanuel Miller, με άδεια της οθωμανικής κυβέρνησης απέσπασε και μετέφερε τα γλυπτά στο Μουσείο του Λούβρου, όπου και βρίσκονται έως σήμερα. Από το 2015 πιστά αντίγραφά τους εκτίθενται στο προστώο του Αρχαιολογικού Μουσείου Θεσσαλονίκης.