Τώρα και οι Τρώες θα τρέπονταν σε φυγή μέσα από τις πύλες τους σαν τις αγελάδες που φοβούνται το λιοντάρι ή όπως τα γουρούνια τη βροχή, αν ο φοβερός Άρης, κρυφά από τους άλλους θεούς, δεν κατέβαινε από τον Όλυμπο, θέλοντας να βοηθήσει τους φιλοπόλεμους Τρώες. Πνέοντας φωτιά, τον μετέφεραν στη μάχη τα άλογά του, ο Αίθωνας και ο Φλόγιος, ο Φόβος και ο Κόναβος, που στον βουερό Βορέα τα γέννησε η Ερινύα με το συννεφιασμένο βλέμμα. Μούγκριζε ο γύρω αέρας, καθώς κάλπαζαν στη μάχη.

Now had the Trojans fled within their gates as calves that flee a lion, or as swine flee from a storm, but murderous Ares came, unmarked of other Gods, down from the heavens, eager to help the warrior sons of Troy. Red-fire and Flame, Tumult and Panic-fear, his car-steeds, bare him down into the fight, the coursers which to roaring Boreas grim-eyed Erinnys bare, coursers that breathed life-blasting flame: groaned all the shivering air, as battleward they sped.