Αποκριάτικο έθιμο της Θράκης, με βαθιές ρίζες, που ξεκινούν από το 1565. Το έθιμο αναβιώνει με διάφορες παραλλαγές μέχρι τις μέρες μας στις περιοχές Διδυμότειχου, Ορεστιάδας και Τριγώνου. Αποτελεί δρώμενο με έντονα σκωπτικό χαρακτήρα. Την Κυριακή της Τυρινής, ο θίασος, στον οποίο συμμετέχει ο "Μπέης", ο άρχοντας του χωριού με τους ακολούθους του, επισκέπτεται τα σπίτια του χωριού, όπου δέχεται κεράσματα και δίνει ευχές.

Το απόγευμα, ο θίασος και όλοι οι κάτοικοι συγκεντρώνονται στην πλατεία του χωριού, όπου, υπό τους ήχους της γκάιντας, του ζουρνά και του νταουλιού, γίνεται αναπαράσταση του οργώματος και της σποράς, με τον Μπέη να πετά στον αέρα σπόρους σιταριού, καλαμποκιού ή βαμβακιού. Δύο από τα μέλη του θιάσου, συνήθως οι Αράπηδες, παίρνουν τη θέση των βοδιών στον ζυγό του ξύλινου αρότρου. Ακολουθεί αναπαράσταση της γενετήσιας πράξης και η πάλη μεταξύ δύο εκ των μελών του θιάσου - συνήθως του Αράπη και του Κατή, μία πάλη που αναπαριστά την αντίσταση στον κατακτητή. Το δρώμενο ολοκληρώνεται με τον συμβολικό θάνατο και την ανάσταση. Ακολουθεί χορός όλων των παριστάμενων που συνοδεύεται από άφθονο φαγητό και κρασί.