Iamque tibi excidimus, nullam, puto, Phyllida nosti.               
     Ei mihi! Si, quae sim Phyllis et unde, rogas -
quae tibi, Demophoon, longis erroribus acto
     Threicios portus hospitiumque dedi,
cuius opes auxere meae, cui dives egenti
     munera multa dedi, multa datura fui;           
quae tibi subieci latissima regna Lycurgi,
     nomine femineo vix satis apta regi,
qua patet umbrosum Rhodope glacialis ad Haemum,
     et sacer admissas exigit Hebrus aquas,
cui mea virginitas avibus libata sinistris             
     castaque fallaci zona recincta manu!

Nομίζω πια πως απ’ το μυαλό σου ξεριζώθηκα, δεν γνώρισες καμιά Φυλλίδα. Αλίμονο! Αν ρωτάς να μάθεις ποια είμαι και από πού, εγώ η Φυλλίδα, είμαι αυτή που αφού ταλαιπωρήθηκες σε ατέλειωτες περιπλανήσεις, σε σένα, Δημοφώντα, τα θρακικά λιμάνια παραχώρησα μαζί και φιλοξενία, που τα πλούτη σου αυξήθηκαν απ’ τα δικά μου πλούτη, και που σε σένα, που δεν είχες, δώρα έδωσα πολλά και θα έδινα πολλά ακόμα. Είμαι αυτή που του Λυκούργου το αχανές βασίλειο έθεσα στη διάθεσή σου, που δεν ήτανε και πολύ σωστό να κυβερνιέται από γυναίκα, εκεί όπου απλώνεται η παγωμένη Ροδόπη ίσαμε τον βαθύσκιωτο Αίμο, και οδηγεί τα νερά του στις εκβολές τους ο ιερός ο Έβρος, εγώ που για χατίρι σου θυσίασα με απαίσιους οιωνούς την παρθενιά μου, και που την αγνή μου ζώνη έλυσες με το απατηλό σου χέρι.

How I’m forgotten by you, I think: a nobody, the Phyllis you knew. Ah me! If you ask what Phyllis this might be, and from where, I’m she who gave you shelter and friendship in Thrace: you, Demophoon, driven by long wanderings: I who added my wealth to you, to whom, rich in effect, I gave many gifts, many that I was given: she who brought you the wide kingdom of Lycurgus, scarcely fit to be ruled in a woman’s name, where sacred Hebrus extends, from icy Rhodope to shadowy Haemus, and drives out the gathered waters, you, who took my virginity, with sinister omens, and loosed my chaste ties, with a deceiving hand.