huic parere dati, quos fertilis Amphigenia
planaque Messene montosaque nutrit Ithome,
quos Thryon et summis ingestum montibus Aepy,     
quos Helos et Pteleon, Getico quos flebile vati
Dorion; hic fretus doctas anteire canendo
Aonidas mutos Thamyris damnatus in annos
ore simul citharaque (quis obvia numina temnat?)
conticuit praeceps, qui non certamina Phoebi           
nosset et inlustres Satyro pendente Celaenas

Υποτελείς του είναι εκείνοι που θρέφουν τη γόνιμη Αμφιγένεια και η πεδιάδα της Μεσσηνίας και η ορεινή Ιθώμη, το Θρύο και το Αίπυ στις ψηλές κορυφές των βουνών, και ο Ήλος, ο Πτελεός και το Δώριο που θρηνούν τον γετικό βάρδο. Εδώ ο Θάμυρης καυχήθηκε ότι θα ξεπεράσει στο τραγούδι τις επιδέξιες κόρες της Αονίας, αλλά καταδικάστηκε σε μια ζωή σιωπής που έπεσε με την ξαφνική σιωπή της φωνής και της κιθάρας- ποιος περιφρονεί τις θεότητες φανερά; - γιατί δεν ήξερε τι ήταν να αγωνιστεί με τον Απόλλωνα ούτε πώς ο κρεμασμένος Σάτυρος έφερε φήμη στην Κυλλήνη.

Assigned in fealty to him are they whom fertile Amphigenia nourishes, and Messene's plain and mountainous Ithome, Thryon and Aepy high-piled on mountain-tops, Helos too and Pteleon and Dorion that bewails the Getic bard: here Thamyris made bold to surpass in song the skilled daughters of Aonia, but doomed to a life of silence fell on the instant mute with voice and harp alike — who may despise deities met face to face? — for that he knew not what it was to strive with Phoebus, nor how the hanging Satyr brought Celaenae fame.