Sic apud historiam de rege Thracio legeram, qui miseros hospites ferinis equis suis lacerandos devorandosque porrigebat; adeo ille praepotens tyrannus sic parcus hordei fuit ut edacium iumentorum famem corporum humanorum largitione sedaret.

Ήταν όπως είχα διαβάσει στην ιστορία σχετικά με τον Διομήδη, τον βασιλιά της Θράκης, που πρόσφερε τους άτυχους φιλοξενούμενούς του στα θηριώδη άλογά του να τους διαμελίσουν και να τους κατασπαράξουν. Ήταν τόσο τσιγκούνης με το κριθάρι αυτός ο πανίσχυρος βασιλιάς που ικανοποιούσε την πείνα των αχόρταγων αλόγων του με γενναίες ποσότητες ανθρώπινης σάρκας.

It was as I'd read in the tale of Diomedes, King of Thrace, who fed his unfortunate guests to his savage horses to rip apart and devour. Yes, that vicious tyrant was so mean with his barley he assuaged the appetites of his ravening herds with generous helpings of human flesh.