Σπουδαίος Ρωμαίος φιλόσοφος, τραγικός ποιητής και ρήτορας της Αυτοκρατορικής περιόδου (περ. 4 π.Χ.-65 μ.Χ.). Γεννήθηκε στην Κόρδοβα της Ισπανίας. Πατέρας του ήταν ο Σενέκας ο πρεσβύτερος, διάσημος ρητοροδιδάσκαλος στη Ρώμη, ενώ ανιψιός του ήταν ο ποιητής Λουκανός. Σπούδασε στη Ρώμη ρητορική και φιλοσοφία, διαγράφοντας στη συνέχεια λαμπρή πολιτική σταδιοδρομία. Υπήρξε μάλιστα δάσκαλος του Νέρωνα. Αργότερα, όμως, κατηγορήθηκε για συμμετοχή σε συνομωσία εναντίον του αυτοκράτορα και διατάχθηκε από τον Νέρωνα να αυτοκτονήσει. Ο Σενέκας αποτελεί μοναδική περίπτωση Ρωμαίου λογοτέχνη που καλλιέργησε και τον πεζό και τον ποιητικό λόγο. Ως εκπρόσωπος της στωικής φιλοσοφίας είναι διάσημος για τις φιλοσοφικές και ηθικές πραγματείες (π.χ. De ira, De vita beata, Ad Marciam de consolatione), καθώς και τις ηθικο-φιλοσοφικές επιστολές του (Epistulae Morales). Ως τραγικός ποιητής άντλησε τη θεματική των έργων του κυρίως από τον Ευριπίδη (π.χ. Medea, Phaedra, Troades). Οι τραγωδίες του Σενέκα γενικά προσφέρουν μια μάλλον ζοφερή όψη του κόσμου, καθώς είναι γεμάτες αίμα, έγκλημα, φρίκη και καταστροφή. Τέλος, στον Σενέκα ανήκει και η μόνη σωζόμενη από τη ρωμαϊκή αρχαιότητα μενίππεια σάτιρα, που συνδυάζει πεζό και ποιητικό λόγο, με τον τίτλο Apocolocyntosis και θέμα την παρωδία της θεοποίησης του αυτοκράτορα Κλαύδιου.