Ὅρα, παῖ, τοὺς μὲν τοῦ Οἰνομάου, ὡς δεινοί τέ εἰσι καὶ σφοδροὶ ὁρμῆσαι λύπης τε καὶ ἀφροῦ μεστοί, τουτὶ δὲ περὶ τοὺς Ἀρκάδας εὕροις ἂν μάλιστα, καὶ ὡς μέλανες, ἐπειδὴ ἐπʼ ἀτόποις καὶ οὐκ εὐφήμοις ἐζεύγνυντο, τοὺς δὲ τοῦ Πέλοπος, ὡς λευκοί τέ εἰσι καὶ τῇ ἡνίᾳ πρόσφοροι Πειθοῦς τε ἑταῖροι καὶ χρεμετίζοντες ἥμερόν τι καὶ εὐξύνετον τῆς νίκης, τόν τε Οἰνόμαον, ὡς ἴσα καὶ Διομήδης ὁ Θρᾷξ βάρβαρός τε κεῖται καὶ ὠμὸς τὸ εἶδος.

Κοίτα, παιδί μου, τα άλογα του Οινόμαου πόσο φοβερά είναι, έτοιμα να ορμήσουν, ορμή και αφρούς γεμάτα -τέτοια άλογα θα βρεις να έχουν κυρίως οι Αρκάδες. Κοίτα πόσο μαύρα είναι, χαλινωμένα για έργο τερατώδες και φριχτό. Δες τα άλογα του Πέλοπα πόσο λευκά είναι, υπάκουα στο χαλινάρι τους, σύντροφοι της Πειθούς, ήρεμα χλιμιντρίζοντας σαν να ήξεραν για την επικείμενη νίκη. Κοίταξε και τον Οινόμαο πώς μοιάζει του θρακιώτη Διομήδη, καθώς στέκει έτσι βάρβαρος και ωμός στην όψη.

Look, my boy, at the horses of Oinomaus, how fierce they are and keen to run, full of rage and covered with foam -you will find such horses especially among the Arcadians- and how black they are, harnessed as they were for a monstrous and accursed deed. But look at the horse of Pelops, how white they are, obedient to the rein, comrades as they are of Persuasion, neighing gently and as if aware of the coming victory. And look at Oinomaus, how like he is to the Thracian Diomedes as he lies there, a barbarian and savage of aspect.