litora cum patriae lacrimans portusque relinquo               
et campos ubi Troia fuit. feror exsul in altum
cum sociis natoque penatibus et magnis dis.
Terra procul vastis colitur Mauortia campis
(Thraces arant) acri quondam regnata Lycurgo,
hospitium antiquum Troiae sociique penates                     
dum fortuna fuit. feror huc et litore curvo
moenia prima loco fatis ingressus iniquis
Aeneadasque meo nomen de nomine fingo.

Με δάκρυα στα μάτια αφήνω τις ακτές και της πατρίδας τα λιμάνια, τους κάμπους όπου κάποτε στεκότανε η Τροία. Εξόριστος στο πέλαγος με τους συντρόφους πλέω, τον γιο μου και τους μεγάλους εφέστιους θεούς. Μακριά είναι μια χώρα που ο Άρης την ορίζει, με κάμπους αχανείς, οι Θράκες τους οργώνουν. Εκεί κάποτε ο σκληρός βασίλευε Λυκούργος κι είχαμε από παλιά δεσμούς ξενίας και τους θεούς μας συμμάχους μεταξύ τους, όσο η Τύχη ήταν καλή. Φτάνω σ’ αυτήν τη γη κι εκεί που το ακρογιάλι κυρτώνει, με δυσμενείς οιωνούς, τα πρώτα τείχη μου χαράζω και τα ονομάζω Αινειάδες από το όνομά μου.

I left my native shore with tears, the harbour and the fields where Troy once stood. I travelled the deep, an exile, with my friends and my son, and the great gods of our house. Far off is a land of vast plains where Mars is worshipped (worked by the Thracians) once ruled by fierce Lycurgus, a friend of Troy in the past, and with gods who were allies, while fortune lasted. I went there, and founded my first city named Aeneadae from my name, on the shore in the curving bay, beginning it despite fate's adversity.