Μετὰ δὲ ταῦτα ἔλαβεν ἆθλον ἀγαγεῖν τὰς Διομήδους τοῦ Θρᾳκὸς ἵππους. Αὗται δὲ χαλκᾶς μὲν φάτνας εἶχον διὰ τὴν ἀγριότητα, ἁλύσεσι δὲ σιδηραῖς διὰ τὴν ἰσχὺν ἐδεσμεύοντο, τροφὴν δ᾽ ἐλάμβανον οὐ τὴν ἐκ γῆς φυομένην, ἀλλὰ τὰ τῶν ξένων μέλη διαιρούμεναι τροφὴν εἶχον τὴν συμφορὰν τῶν ἀκληρούντων. Ταύτας ὁ Ἡρακλῆς βουλόμενος χειρώσασθαι τὸν κύριον Διομήδην παρέβαλε, καὶ ταῖς τοῦ παρανομεῖν διδάξαντος σαρξὶν ἐκπληρώσας τὴν ἔνδειαν τῶν ζῴων εὐπειθεῖς ἔσχεν.

Ο επόμενος άθλος ήταν να οδηγήσει στον Ευρυσθέα τα άλογα του Θρακιώτη Διομήδη. Τόσο άγρια ήταν τα άλογα αυτά που τα παχνιά τους ήταν από σίδερο και τα χαλινάρια τους ήταν από σίδερο, επειδή ήταν δυνατά. Δεν έτρωγαν όσα βγάζει η γη, αλλά διαμελίζοντας τα σώματα των ξένων τρέφονταν με τη συμφορά αυτών των άτυχων ανθρώπων. Ο Ηρακλής θέλοντας να τα ημερώσει τους πρόσφερε για τροφή τον κύριό τους Διομήδη και, αφού ικανοποίησε την πείνα τους με τις σάρκες αυτού που τους είχε μάθει πώς να περιφρονούν το δίκαιο, τα έκανε να τον υπακούουν.

The next Labour which Heracles undertook was the bringing back of the horses of Diomedes, the Thracian. The feeding-troughs of these horses were of brass because the steeds were so savage, and they were fastened by iron chains because of their strength, and the food they ate was not the natural produce of the soil but they tore apart the limbs of strangers and so got their food from the ill lot of hapless men. Heracles, in order to control them, threw to them their master Diomedes, and when he had satisfied the hunger of the animals by means of the flesh of the man who had taught them to violate human law in this fashion, he had them under his control.