Παραπλήσια δὲ καὶ ὁ ἕτερος· «ὥς τέ τευ» γάρ φησιν
     ἢ βασιλῆος ἀμύμονος ὅς τε θεουδὴς
     εὐδικίας ἀνέχῃσι, φέρῃσι δὲ γαῖα μέλαινα
     πυροὺς καὶ κριθάς, βρίθῃσι δὲ δένδρεα καρπῷ,
     τίκτῃ δ᾽ ἔμπεδα μῆλα, θάλασσα δὲ παρέχῃ ἰχθῦς. 
Μουσαῖος δὲ τούτων νεανικώτερα τἀγαθὰ καὶ ὁ ὑὸς αὐτοῦ παρὰ θεῶν διδόασιν τοῖς δικαίοις: εἰς Ἅιδου γὰρ ἀγαγόντες τῷ λόγῳ καὶ κατακλίναντες καὶ συμπόσιον τῶν ὁσίων κατασκευάσαντες ἐστεφανωμένους ποιοῦσιν τὸν ἅπαντα χρόνον.

Παρόμοια αναφέρει και ο δεύτερος [ενν. Όμηρος, Οδ. 19.109]: "Όπως ο άριστος, θεοσεβής βασιλιάς που φέρεται με δικαιοσύνη και η μαύρη γη του προσφέρει σιτάρι και κριθάρι και τα δέντρα του είναι γεμάτα με καρπούς, τα κοπάδια του αυξάνονται και η θάλασσα προσφέρει ψάρια." Ο Μουσαίος και ο γιος του δίνουν ακόμα πιο σπουδαία αγαθά από αυτά στους δίκαιους ανθρώπους από μέρους των θεών. Αφού τους οδηγήσουν στον Άδη με το τραγούδι τους, τους ετοιμάζουν συμπόσιο των ευσεβών και τους βάζουν να ξαπλώσουν εκεί στεφανωμένους για όλη τους τη ζωή.

Similalry the second poet (i.e. Homer, Οd. 19.109) says: “Barley and wheat, and his trees are laden and weighted with fair fruits, increase comes to his flocks and the ocean is teeming with fishes.” And Musaeus and his son have a more excellent song than these of the blessings that the gods bestow on the righteous. For they conduct them to the house of Hades in their tale and arrange a symposium of the saints, where, reclined on couches crowned with wreaths.