καὶ παλάμην νάρθηκι γέρων Σειληνὸς ἐρείσας
δισσοφυὴς κεκόρυστο κερασφόρος υἱὸς ἀρούρης,
τρισσοὺς παῖδας ἄγων θιασώδεας· εἰς ἐνοπὴν γὰρ
Ἀστραῖος κεκόρυστο, Μάρων κίεν, ἕσπετο Ληνεύς,                      
χεῖρας ἐλαφρίζοντες ὀριπλανέος γενετῆρος
γηροκόμοις ῥοπάλοισι· λιποσθενέων δὲ γερόντων
νωχελὲς ἀμπελόεντι δέμας κουφίζετο βάκτρῳ,
ὧν μάλα πουλυέτηρος ἔην χρόνος, ὧν ἄπο θερμὴ
πουλυγάμων Σατύρων διφυὴς ἀνέτελλε γενέθλη.

Και ο γέροντας Σειληνός, αφού στήριξε το χέρι του σε ένα ρόπαλο, εξοπλισμένος ο  γιος της γης με τα κέρατα και τη διπλή φύση, έφερε μαζί του τρεις γιους ως θιασώτες· στην πολεμική του κραυγή οπλισμένος για μάχη ήταν ο Αστραίος, προχώρησε ο Μάρωνας, ακολούθησε και ο Ληνέας, κουνώντας ο καθένας στα χέρια του τα γεροντικά μπαστούνια του γέρου πατέρα τους που περιπλανιέται  στους λόφους· το βραδυκίνητο σώμα των αδύναμων γερόντων ανακουφιζόταν με ραβδιά φτιαγμένα από αμπέλι, αυτών που η ζωή ήταν ιδιαίτερα πολυετής και που από αυτούς  γεννήθηκε η θερμή γενιά με δύο φύσεις των ερμαφρόδιτων Σατύρων.

Old Seilenos also was ready for the fray, holding the fennel-stalk, that horned son of the soil with twiform shape. He brought three festive sons: Astraios was armed for battle; Maron came too, and Leneus followed, each with a staff to support the hands of their old father in his travels over the hills. These ancients already weak had vinebranches to support their slow bodies; many were the years of their time, from these had sprung the hot twiform generation of the muchmarried Satyrs.