ΜΥΘΟΤΟΠΙΑ

Ύμνος εις Δήλον 133-140

Πρωτότυπο

[...] ἀλλά οἱ Ἄρης
Παγγαίου προθέλυμνα καρήατα μέλλεν ἀείρας
ἐμβαλέειν δίνῃσιν, ἀποκρύψαι δὲ ῥέεθρα:
ὑψόθε δ᾽ ἐσμαράγησε καὶ ἀσπίδα τύψεν ἀκωκῇ
δούρατος: ἡ δ᾽ ἐλέλιξεν ἐνόπλιον: ἔτρεμε δ᾽ Ὄσσης
οὔρεα καὶ πεδίον Κραννώνιον αἵ τε δυσαεῖς
ἐσχατιαὶ Πίνδοιο, φόβῳ δ᾽ ὠρχήσατο πᾶσα
Θεσσαλίη: τοῖος γὰρ ἀπ᾽ ἀσπίδος ἔβρεμεν ἦχος.

Μετάφραση στα Νέα Ελληνικά

[...] Αλλά ο Άρης πρόκειται να αποσπάσει από τη βάση τους τις κορυφές του Παγγαίου και να τις ρίξει στο ρέμα του ποταμού, κρύβοντας την κοίτη του. Από ψηλά βρόντηξε και χτύπησε την ασπίδα του με την άκρη του δόρατός του και αυτή αντήχησε πολεμικά. Και οι λόφοι της Όσσας έτρεμαν και η πεδιάδα της Κρανώνας και οι ανεμοδαρμένες κορυφές της Πίνδου και όλη η Θεσσαλία χόρεψε από τον φόβο. Ήχος τόσος δυνατός βγήκε από την ασπίδα του.

Μετάφραση στα Αγγλικά

But Ares was about to lift the peaks of Pangaion from their base and hurl them in his eddying waters and hide his streams. And from on high he made a din as of thunder and smote his shield with the point of his spear, and it rang with a warlike noise. And the hills of Ossa trembled and the plain of Crannon, and the windswept skirts of Pindus, and all Thessaly danced for fear: such an echoing din rang from his shield.

Συγγραφέας: Καλλίμαχος

Γλώσσα : Αρχαία Ελληνικά

Γραμματειακό είδος: Λυρική ποίηση