αὐτὴ δ’ ἐς θάλαμον κατεβήσετο κηώεντα,
ἔνθ’ ἔσάν οἱ πέπλοι παμποίκιλα ἔργα γυναικῶν
Σιδονίων, τὰς αὐτὸς Ἀλέξανδρος θεοειδὴς
ἤγαγε Σιδονίηθεν ἐπιπλὼς εὐρέα πόντον,
τὴν ὁδὸν ἣν Ἑλένην περ ἀνήγαγεν εὐπατέρειαν:
τῶν ἕν’ ἀειραμένη Ἑκάβη φέρε δῶρον Ἀθήνῃ,
ὃς κάλλιστος ἔην ποικίλμασιν ἠδὲ μέγιστος,
ἀστὴρ δ’ὣς ἀπέλαμπεν: ἔκειτο δὲ νείατος ἄλλων.
βῆ δ’ ἰέναι, πολλαὶ δὲ μετεσσεύοντο γεραιαί.
αἳ δ’ ὅτε νηὸν ἵκανον Ἀθήνης ἐν πόλει ἄκρῃ,
τῇσι θύρας ὤϊξε Θεανὼ καλλιπάρῃος
Κισσηῒς ἄλοχος Ἀντήνορος ἱπποδάμοιο:
τὴν γὰρ Τρῶες ἔθηκαν Ἀθηναίης ἱέρειαν.
αἳ δ’ ὀλολυγῇ πᾶσαι Ἀθήνῃ χεῖρας ἀνέσχον:
ἣ δ’ ἄρα πέπλον ἑλοῦσα Θεανὼ καλλιπάρῃος
θῆκεν Ἀθηναίης ἐπὶ γούνασιν ἠϋκόμοιο,
εὐχομένη δ’ ἠρᾶτο Διὸς κούρῃ μεγάλοιο:
Και [η Εκάβη] κατέβηκε στον εύοσμο θάλαμο, όπου βρίσκονταν τα υφασμάτινα ρούχα, ποικιλόμορφα έργα γυναικών από τη Σιδώνα, τις οποίες ο ίδιος ο θεόμορφος Αλέξανδρος έφερε από τη Σιδώνα, αφού έπλευσε το πλατύ πέλαγος, όταν μετέφερε την ευγενικής καταγωγής Ελένη‧ ένα από αυτά, αφού μετέφερε η Εκάβη, έφερε ως δώρο για την Αθηνά, αυτό που ήταν το πιο ωραίο και πιο μεγάλο από τα εργόχειρα, το οποίο, μάλιστα έλαμπε σαν αστέρας και βρισκόταν κάτω από τα υπόλοιπα. Ξεκίνησε να πηγαίνει, ενώ πολλές γυναίκες την ακολούθησαν, οι οποίες όταν έφτασαν στον ναό στην άκρη της πόλης, των οποίων τις πόρτες άνοιξε η Θεανώ με τα όμορφα μάγουλα, η κόρη του Κισσέα, η σύντροφος του Αντήνορα που δαμάζει τα άλογα, την οποία οι Τρώες την είχαν κάνει ιέρεια της Αθηνάς, όλες με γοερό θρήνο τα χέρια είχαν ψηλά, ενώ η όμορφη Θεανώ, αφού πήρε στα χέρια της το ύφασμα, το τοποθέτησε στα γόνατα της Αθηνάς με τα όμορφα μαλλιά και ευχόμενη απηύθυνε ικεσία στην κόρη του τρισμέγιστου Δία‧
But the queen herself went down to the vaulted treasurechamber wherein were her robes, richly broidered, the handiwork of Sidonian women, whom godlike Alexander had himself brought from Sidon, as he sailed over the wide sea on that journey on which he brought back high-born Helen. Of these Hecabe took one, and bare it as an offering for Athene, the one that was fairest in its broiderings and amplest, and shone like a star, and lay undermost of all. Then she went her way, and the throng of aged wives hastened after her. Now when they were come to the temple of Athene in the citadel, the doors were opened for them by fair-cheeked Theano, daughter of Cisseus, the wife of Antenor, tamer of horses; for her had the Trojans made priestess of Athene. Then with sacred cries they all lifted up their hands to Athene; and fair-cheeked Theano took the robe and laid it upon the knees of fair-haired Athene, and with vows made prayer to the daughter of great Zeus:
