Sic fatus clipeo, quantum vix ipse deorum
arbiter infesto cum percutit aegida nimbo,
intonuit. Responsat Athos Haemusque remugit;
ingeminat raucum Rhodope concussa fragorem.                                              
Cornua cana gelu mirantibus extulit undis
Hebrus et exanguem glacie timor adligat Histrum.
Tunc, adamante gravem nodisque rigentibus hastam,
telum ingens nullique deo iaculabile, torsit.                                          
Fit late ruptis via nubibus; illa per auras
tot freta, tot montes uno contenta volatu
transilit et Phrygiae mediis adfigitur arvis.
Sensit humus; gemuit Nysaeo palmite felix
Hermus et aurata Pactolus inhorruit urna                                              
totaque summissis fleverunt Dindyma silvis.

Έτσι μίλησε και βρόντηξε με την ασπίδα του τόσο δυνατά, όσο ούτε και ο ίδιος ο κριτής των θεών, όταν σείει την ασπίδα του με φοβερή θύελλα. Αντηχεί ο Άθως και μουγκρίζει ο Αίμος. Η Ροδόπη, συγκλονισμένη, διπλασιάζει τον φοβερό κρότο. Ο Έβρος έβγαλε από τα έκπληκτα κύματά του τα λευκά από τον πάγο κέρατά του και ο φόβος δένει με παγωνιά τον χλωμό Ίστρο. Τότε, το βαρύ από το διαμάντι και ροζιασμένο ακόντιο έριξε, όπλο τεράστιο που κανένας θεός δεν μπορούσε να ρίξει. Εκείνο άνοιξε πλατύ δρόμο· σχίζοντας τα σύννεφα μέσα από τις αύρες, με ένα πέταγμα περνά πάνω από τόσες θάλασσες, πάνω από τόσα βουνά και καρφώνεται καταμεσής στις πεδιάδες της Φρυγίας. Το χώμα το ένιωσε· βόγκηξε ο Έρμος, τυχερός για το Νισαίο αμπέλι, και αναρρίγησε ο Πακτωλός με το χρυσό πιθάρι και ολόκληρα τα Δίνδυμα θρηνούσαν, χαμηλώνοντας τα δάση τους.

Thus he spoke, and his shield thundered with such force as even the judge of the gods cannot equal when he shakes his shield in a fearful storm. Athos replied and Haemus echoed the sound. Rhodope, shaken, redoubled the terrifying clamour. Hebrus raised his ice-capped horns from his astonished waters and pale Histrus froze in fear. Then he hurled his javelin, heavy with steel and stiffened with bands, a weapon so huge no god could throw it. It cleared a broad path through the clouds: rending the air in its flight it crossed straits and mountains and plunged at last into the heart of the Phrygian plain. The earth felt it: Hermus groaned, where flourish the Nisaean vineyards, and Pactolus with his golden jar shivered and the whole of Mount Dindyma wept, casting down her forests.