iam matura toro plenis adoleverat annis                                
virginitas, tenerum iam pronuba flamma pudorem
sollicitat mixtaque tremit formidine votum.
personat aula procis: pariter pro virgine certant
Mars clipeo melior, Phoebus praestantior arcu;
Mars donat Rhodopen, Phoebus largitur Amyclas             
et Delon Clariosque lares; hinc aemula Iuno,
hinc poscit Latona nurum. despexit utrumque
flava Ceres raptusque timens (heu caeca futuri!)
commendat Siculis furtim sua gaudia terris
ingenio confisa loci.                                                            

Ήδη με τα χρόνια η παρθενία της είχε ωριμάσει για γάμο, ήδη η προγαμιαία φλόγα αναστατώνει την τρυφερή αιδημοσύνη και οι προσευχές της τρέμουν από τον φόβο. Η αυλή αντηχεί από τους μνηστήρες. Εξίσου συναγωνίζονται για την κόρη ο Άρης, καλύτερος στην ασπίδα, και ο Φοίβος, πρώτος στο τόξο. Ο Άρης δωρίζει τη Ροδόπη, ο Φοίβος προσφέρει γενναιόδωρα τις Αμύκλες και τη Δήλο και το ιερό του στην Κλάρο. Εκεί η ζηλόφθονη Ήρα, εκεί και η Λητώ ζητά νύφη. Περιφρονεί και τους δύο η ξανθιά Δήμητρα και φοβάται την αρπαγή (αλίμονο! τυφλή για το μέλλον) και εμπιστεύεται κρυφά τη χαρά της στη σικελική γη, σίγουρη για τη φύση του τόπου.

Already with the years her virginity was ripe for marriage, already the premarital flame was stirring her gentle shyness and her prayers were fearful and tremulous. The court is loud with suitors. Equally vying for the maiden are Ares, best at shield, and Phoebus Apollo, first at bow. Ares gives Rhodope, Apollo generously offers Amycles and Delos and his sanctuary at Clarus. There the jealous Hera, there Latona seeks a bride. Despising them both and fearing abduction (blind, alas! to the future), the fair-haired Demeter secretly entrusts her joy to the Sicilian land, confident of the nature of the place.