ἀλλά με πικρὴ δῆτα καὶ ἄατος ἴσχει ἀνάγκη
μίμνειν καὶ μίμνοντα κακῇ ἐνὶ γαστέρι θέσθαι.
τὰς μὲν θέσφατόν ἐστιν ἐρητῦσαι Βορέαο
υἱέας. οὐδ᾽ ὀθνεῖοι ἀλαλκήσουσιν ἐόντες,                                  
εἰ δὴ ἐγὼν ὁ πρίν ποτ᾽ ἐπικλυτὸς ἀνδράσι Φινεὺς
ὄλβῳ μαντοσύνῃ τε, πατὴρ δέ με γείνατ᾽ Ἀγήνωρ:
τῶν δὲ κασιγνήτην, ὅτ᾽ ἐνὶ Θρῄκεσσιν ἄνασσον,
Κλειοπάτρην ἕδνοισιν ἐμὸν δόμον ἦγον ἄκοιτιν.

Αλλά η ανάγκη, πικρή και αχόρταγη, με αναγκάζει να παραμένω ζωντανός και να βάζω φαγητό στην καταραμένη κοιλιά μου. Αυτές, έτσι δηλώνει ο χρησμός, θα τις διώξουν οι γιοι του Βορέα. Και δεν είναι ξένοι αυτοί που θα τις διώξουν, αν όντως είμαι ο Φινέας που κάποτε ήμουν διάσημος μεταξύ των ανθρώπων για τον πλούτο και το δώρο της προφητείας, και αν είμαι ο γιος του πατέρα μου Αγήνορα. Και όταν βασίλευα στους Θρακιώτες, με γαμήλια δώρα έφερα στο παλάτι μου την αδελφή τους Κλεοπάτρα, για να γίνει σύζυγός μου.

But necessity, bitter and insatiate, compels me to abide and abiding to put food in my cursed belly. These pests, the oracle declares, the sons of Boreas shall restrain. And no strangers are they that shall ward them off if indeed I am Phineus who was once renowned among men for wealth and the gift of prophecy, and if I am the son of my father Agenor; and, when I ruled among the Thracians, by my bridal gifts I brought home their sister Cleopatra to be my wife.