ΧΟΡΟΣ

παρὰ δὲ κυανέαιν σπιλάδοιν διδύμας ἁλὸς
ἀκταὶ Βοσπόριαι ἰδ᾽ ὁ Θρῃκῶν ‹ἠιὼν›
Σαλμυδησσός, ἵν᾽ ἀγχίπολις Ἄρης                                               
δισσοῖσι Φινεΐδαις
εἶδεν ἀρατὸν ἕλκος
τυφλωθὲν ἐξ ἀγρίας δάμαρτος
ἀλαὸν ἀλαστόροισιν ὀμμάτων κύκλοις
ἀραχθέντων ὑφ᾽ αἱματηραῖς-                                                    
χείρεσσι καὶ κερκίδων ἀκμαῖσιν.
κατὰ δὲ τακόμενοι μέλεοι μελέαν πάθαν
κλαῖον, ματρὸς ἔχοντες ἀνύμφευτον γονάν·                              

ΧΟΡΟΣ

Δίπλα από τους μαύρους βράχους της διπλής θάλασσας  είναι οι ακτές του Βοσπόρου κι η Σαλμυδησσός της Θράκης, εκεί όπου ο Άρης ο γειτονικός θεός είδε το καταραμένο τραύμα των δυο γιων του Φινέα, που η άγρια η μητριά τους τους τύφλωσε χτυπώντας τις κόρες των ματιών τους που διψούσαν για εκδίκηση με τα αιματοβαμμένα χέρια της και με τις μυτερές σαΐτες τ᾽αργαλειού της. Κι έλιωναν κλαίγοντας οι δύστυχοι το κακότυχο πάθημά τους, που είχαν γεννηθεί από μητέρα που ατύχησε στον γάμο.

Τhe waters of the twofold sea, are the shores of Bosporus, and Thracian Salmydessus; where Ares, neighbour to the city, saw the accurst, blinding wound dealt to the two sons of Phineus by his fierce wife,-the wound that brought darkness to those vengeance-craving orbs, smitten with her bloody hands, smitten with her shuttle for a dagger. Pining in their misery, they bewailed their cruel doom, those sons of a mother hapless in her marriage.