Δίλογχον· Βένδιν οὕτω Κρατῖνος ἐν Θράτταις ἐκάλεσεν, ἤτοι ὅτι δύο τιμάς ἐκληρώσατο, οὐρανίαν καί χθονίαν· (Λόγχας γάρ ἐκάλουν τούς κλήρους.) ἤ ὅτι δύο λόγχας φέρει, κυνηγετική οὖσα. οἱ δε, ὅτι δύο φῶτα ἔχει, τό ἴδιον, καί τοῦ ἡλίου. τήν γάρ σελήνην Βένδιν καί Ἄρτεμιν νομίζουσιν.

Δίλογχος· ο ποιητής Κρατίνος ονομάζει αυτή τη θεά (τη Βενδίδα) δίλογχον, είτε επειδή είχε να εκπληρώσει δύο καθήκοντα, ένα επούρανιο και ένα επίγειο (οι κλήροι ονομάζονταν "λόγχαι"), είτε επειδή κρατούσε δύο λόγχες είτε, τέλος, επειδή είχε δύο φώτα, το ένα δικό της και το άλλο προερχόμενο από τον ήλιο. Γι' αυτό και η σελήνη θεωρήθηκε ότι ήταν και η Βενδίδα και η Άρτεμη.

Dilonchos: The poet Cratinus called this goddess "δίλογχος" (dilonchos), either because she had to discharge two duties, one towards heaven and the other towards the earth; (lots were called λόγχαι / lonchai), or because she bore two lances, or lastly, because she had two lights, the one her own and the other derived from the sun. The moon, thus, was thought to be both Bendis and Artemis.