Sic fatus clipeo, quantum vix ipse deorum
arbiter infesto cum percutit aegida nimbo,
intonuit. responsat Athos Haemusque remugit;
ingeminat raucum Rhodope concussa fragorem.
cornua cana gelu mirantibus extulit undis
Hebrus et extranguem glacie timor adligat Histrum.

Έτσι μίλησε και βρόντηξε με την ασπίδα του τόσο δυνατά, όσο ούτε και ο ίδιος ο κριτής των θεών, όταν σείει την ασπίδα του με φοβερή θύελλα. Αντηχεί ο Άθως και μουγκρίζει ο Αίμος. Η Ροδόπη, συγκλονισμένη, διπλασιάζει τον φοβερό κρότο. Ο Έβρος έβγαλε από τα έκπληκτα κύματά του τα λευκά από τον πάγο κέρατά του και ο φόβος δένει με παγωνιά τον χλωμό Ίστρο.

Thus he spoke, and his shield thundered with such force as even the judge of the gods cannot equal when he shakes his shield in a fearful storm. Athos replied and Haemus echoed the sound. Rhodope, shaken, redoubled the terrifying clamour. Hebrus raised his ice-capped horns from his astonished waters and pale Histrus froze in fear.