ΠΕΡΙ ΠΑΛΛΗΝΗΣ

Λέγεται καὶ Σίθωνα, τὸν Ὀδομάντων βασιλέα, γεννῆσαι θυγατέρα Παλλήνην καλήν τε καὶ ἐπίχαριν, καὶ διὰ τοῦτο ἐπὶ πλεῖστον χωρῆσαι [τὸ] κλέος αὐτῆς, φοιτᾶν τε μνηστῆρας οὐ μόνον ἀπ᾿ αὐτῆς [τῆς] Θρᾴκης, ἀλλὰ καὶ ἔτι πρόσωθέν τινας, ἀπό τε Ἰλλυρίδος [καὶ] τῶν ἐπὶ Τανάιδος ποταμοῦ κατῳκημένων· τὸν δὲ Σίθωνα πρῶτον μὲν κελεύειν τοὺς ἀφικνουμένους μνηστῆρας πρὸς μάχην ἰέναι τὴν κόρην ἔχοντα, εἰ δὲ ἥττων φανείη, τεθνάναι, τούτῳ τε τῷ τρόπῳ πάνυ συχνοὺς ἀνῃρήκει. μετὰ δὲ ὡς αὐτόν [τε] ἡ πλείων ἰσχὺς ἐπιλελοίπει, ἔγνωστό τε αὐτῷ τὴν κόρην ἁρμόσασθαι, δύο μνηστῆρας ἀφιγμένους, Δρύαντά τε καὶ Κλεῖτον, ἐκέλευεν, ἄθλου προκειμένου τῆς κόρης, ἀλλήλοις διαμάχεσθαι, καὶ τὸν μὲν τεθνάναι, τὸν δὲ περιγενόμενον τήν τε βασιλείαν καὶ τὴν παῖδα ἔχειν. Τῆς δὲ ἀφωρισμένης ἡμέρας παρούσης, ἡ Παλλήνη (ἔτυχε γὰρ ἐρῶσα τοῦ Κλείτου) πάνυ ὠρρώδει περὶ αὐτοῦ, καὶ σημῆναι μὲν οὐκ ἐτόλμα τινὶ τῶν ἀμφ᾿ αὑτήν, δάκρυα δὲ πολλὰ κατεχεῖτο τῶν παρειῶν αὐτῆς, ἕως οὗ ὁ τροφεὺς αὐτῆς πρεσβύτης ἀναπυνθανόμενος καὶ ἐπιγνοὺς τὸ πάθος τῇ μὲν θαρρεῖν παρεκελεύσατο, ὡς ᾗ βούλεται, ταύτῃ τοῦ πράγματος χωρήσοντος· αὐτὸς δὲ κρύφα ὑπέρχεται τὸν ἡνίοχον τοῦ Δρύαντος, καὶ αὐτῷ χρυσὸν πολὺν ὁμολογήσας πείθει διὰ τῶν ἁρματηίων τροχῶν μὴ διεῖναι τὰς περόνας. Ἔνθα δὴ ὡς ἐς μάχην ἐξῄεσαν καὶ ἤλαυνεν ὁ Δρύας ἐπὶ τὸν Κλεῖτον, οἱ τροχοὶ περιερρύησαν αὐτῷ τῶν ἁρμάτων· καὶ οὕτως πεσόντα αὐτὸν ἐπιδραμὼν ὁ Κλεῖτος ἀναιρεῖ. Αἰσθόμενος δὲ ὁ Σίθων τόν τε ἔρωτα καὶ τὴν ἐπιβουλὴν τῆς θυγατρός, μάλα μεγάλην πυρὰν νήσας καὶ ἐπιθεὶς τὸν Δρύαντα οἷος ἦν ἐπικατασφάζειν καὶ τὴν Παλλήνην· φαντάσματος δὲ θείου γενομένου καὶ ἐξαπιναίως ὕδατος ἐξ οὐρανοῦ πολλοῦ καταρραγέντος, μετέγνω τε καὶ γάμοις ἀρεσάμενος τὸν παρόντα Θρᾳκῶν ὅμιλον ἐφίησι τῷ Κλείτῳ τὴν κόρην ἄγεσθαι. 

ΠΑΛΛΗΝΗ

Λέγεται ότι ο Σίθωνας, ο βασιλιάς των Οδομάντων, απέκτησε μια κόρη όμορφη και χαριτωμένη, την Παλλήνη. Για την ομορφιά της ήταν γνωστή παντού και άρχισαν να την πλησιάζουν μνηστήρες όχι μόνο από τη Θράκη αλλά και από μακριά, από την Ιλλυρία και από τους λαούς που κατοικούν κοντά στον Τάναη ποταμό. Λέγεται λοιπόν ότι ο Σίθωνας διέταζε τους μνηστήρες που κατέφθαναν να πολεμήσουν μαζί του, για να κερδίσουν την κόρη του, με τον όρο ότι σε περίπτωση που ηττηθούν θα πεθάνουν. Με τον τρόπο αυτό σκότωσε πάρα πολλούς. Όταν η δύναμή του εξαντλήθηκε και αποφάσισε να παντρέψει την κόρη του, εμφανίστηκαν δύο μνηστήρες, ο Δρύαντας και ο Κλείτος. Τους διέταξε λοιπόν, προκειμένου να κερδίσουν την κόρη του, να μονομαχήσουν μεταξύ τους, με τον όρο ότι ο ηττημένος θα πεθάνει, ενώ ο νικητής θα κερδίσει την εξουσία και την κόρη. Όταν έφτασε η καθορισμένη μέρα, η Παλλήνη, που συνέβαινε να αγαπά τον Κλείτο, ανησυχούσε πολύ γι' αυτόν. Δεν τολμούσε όμως να  το αποκαλύψει σε κάποιον δικό της και πολλά δάκρυα έτρεχαν στα μάγουλά της, έως ότου ο γέροντας τροφός της ρώτησε και έμαθε για το πάθος της. Την προέτρεψε να έχει πίστη ότι τα πράγματα θα εξελιχθούν όπως επιθυμεί. Και αυτός κρυφά πλησίασε τον ηνίοχο του Δρύαντα και τάζοντάς του πολύ χρυσό, τον πείθει να μην περάσει τους πίρους στους τροχούς του άρματος. Όταν λοιπόν βγήκαν για να αγωνιστούν, ο Δρύαντας όρμησε στον Κλείτο, οι τροχοί του άρματος γλίστρησαν μακριά από το άρμα, αυτός έπεσε στο έδαφος και ο Κλείτος ορμώντας εναντίον του τον σκοτώνει. Μόλις ο Σίθωνας αντιλήφθηκε την αγάπη και τον δόλο της κόρης του, έστησε μεγάλη πυρά, τοποθέτησε πάνω της τον Δρύαντα και ήταν έτοιμος να σφάξει δίπλα του την Παλλήνη. Τότε εμφανίστηκε θεϊκό όραμα και ξέσπασε μεγάλη μπόρα. Μετάνιωσε τότε ο Σίθωνας, παρέθεσε γαμήλιο γεύμα στον θρακικό λαό που ήταν εκεί και επέτρεψε στον Κλείτο να παντρευτεί την κόρη του.

PALLENE

It is said that Pallene was the daughter of Sithon, king of the Odomanti, and was so beautiful and charming that her fame went far abroad and she was sought in marriage by suitors not only from Thrace but from still more distant parts, from Illyria and from those that lived on the banks of the river Tanais. At first Sithon challenged all who came to woo her to do battle with him for the girl, with death as price of defeat, and in this manner caused the loss of a considerable number. But later, when his vigour began to fail, he realized that he must find her a husband, and when two suitors came, Dryas and Clitus, he arranged that they should fight one another with the girl as the prize of victory: the vanquished was to be killed, while the survivor was to have both her and the kingdom. When the day appointed for the battle arrived, Pallene (who had fallen deeply in love with Clitus) was terribly afraid for him: she dared not tell what she felt to any of her companions, but the tears coursed down over her cheeks until her old tutor realized what was amiss, and, once he had become aware of her passion encouraged her to be of good cheer, for all would come about according to her desires. And he went off and secretly approached Dryas’ chariot-driver, offering him a great quantity of gold if he would loosen the pins of his chariot-wheels. In due course the combatants came out to fight: Dryas charged Clitus, but the wheels of his chariot came off, and Clitus ran upon him as he fell and put an end to him. Sithon came to know of his daughter’s love and of the stratagem that had been employed; and he constructed a huge pyre, and, setting the body of Dryas upon it, proposed to slay Pallene at the same time; but a heaven-sent prodigy occurred, a tremendous shower bursting suddenly from the sky, so that he altered his intention and, deciding to give the pleasure of a wedding to the great concourse of Thracians assembled there, allowed Clitus to take the girl to wife.