Πρωτεύουσα του νομού Έβρου και βασικός κόμβος της Ευρωπαϊκής Ένωσης με μοχλούς ανάπτυξης την Εγνατία Οδό, το αεροδρόμιο "Δημόκριτος", το λιμάνι και τον σιδηροδρομικό σταθμό. Ενώνει Ευρώπη και Ασία, Δύση και Ανατολή. Έχει 57.812 κατοίκους. Τα σημαντικότερα αξιοθέατα είναι ο Φάρος, το Δέλτα του Έβρου, η σπηλιά του Κύκλωπα Πολύφημου, ο Αρχαίος Δορίσκος, ο υπεραιωνόβιος ελαιώνας της Μάκρης, η αρχαία Εγνατία οδός, τα ρωμαϊκά λουτρά της Τραϊανούπολης, η αρχαία πόλη Ζώνη και η Μονή Παναγίας Κοσμοσώτειρας. Στην πόλη υπάρχουν και πολλά μουσεία: Φυσικής ιστορίας, Εθνολογικό μουσείο Θράκης, Αρχαιολογικό μουσείο, Ιστορικό μουσείο, Εκκλησιαστικό μουσείο, Λαογραφικό μουσείο καππαδοκικής εστίας, Μουσείο σαρακατσάνικης παράδοσης. Διαθέτει κηποθέατρο στο Οικοπάρκο Αλτιναλμάζη, στο οποίο διοργανώνονται πολιτιστικές εκδηλώσεις. Επίσης έχει πολλά ιστορικά και διατηρητέα κτίρια όπως τη Ζαρίφειο Παιδαγωγική Ακαδημία, που ιδρύθηκε από τον Γεώργιο Ζαρίφη, το παλιό «Καπνομάγαζο», το οποίο στεγάζει τη Δημοτική Βιβλιοθήκη Αλεξανδρούπολης, το Παλιό Νοσοκομείο Αλεξανδρούπολης, που λειτουργεί ως Μουσικό Σχολείο, το ιστορικό κτίριο της Εθνικής Τράπεζας, στο οποίο στεγάζεται το Αναγνωστήριο του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης, οι Αποθήκες του λιμανιού, το 1ο και το 3ο Δημοτικό σχολείο και άλλα. Διαθέτει επίσης, Πανεπιστήμιο, πανεπιστημιακό νοσοκομείο και στρατιωτικό νοσοκομείο. Μεταξύ άλλων, στην Αλεξανδρούπολη γεννήθηκαν και/ή έζησαν ο λογοτέχνης και εκπαιδευτικός Άγγελος Ποιμενίδης, ο συγγραφέας Γιάννης Ξανθούλης, ο δημοσιογράφος Νίκος Χατζηνικολάου, η αργυρή Ολυμπιονίκης στο τριπλούν Πηγή Δεβετζή και ο ποδοσφαιριστής Ντέμης Νικολαΐδης. Η πόλη κέρδισε χρυσό Best City Award το 2018 και το 2020. Δήμος Αλεξανδρούπολης Ντοκιμαντέρ: Ο φωτογράφος της Αλεξανδρούπολης Αλέξανδρος Παναγιώτου (1981) Ντοκιμαντέρ: Αλεξανδρούπολη, η σύγχρονη πόλη (1999) Ντοκιμαντέρ: Θράκη, χθες - σήμερα - αύριο (1998) Δήμος Αλεξανδρούπολης (βίντεο)

Ο ποταμός Άρδας είναι ένας από τους μεγαλύτερους παραπόταμους του Έβρου. Οι πηγές του βρίσκονται στα βουνά της οροσειράς της Ροδόπης στη Βουλγαρία, και το μεγαλύτερο μέρος του διασχίζει τη γειτονική χώρα. Στο ελληνικό έδαφος εισέρχεται από το βόρειο τμήμα της Ορεστιάδας. Ο Άρδας συνδέεται με τον αρχαίο ποταμό Άρπησσο. Σύμφωνα με τον μύθο, στη συμβολή του Άρδα, του Έβρου και του Τόντζου λούστηκε ο μητροκτόνος Ορέστης για να θεραπευτεί από το αμάρτημα της μητροκτονίας και τις Ερινύες που τον κατεδίωκαν. Αποτελεί σημαντικό βιότοπο της περιοχής με πλούσια χλωρίδα καθώς στις όχθες του συναντάμε πυκνά δάση από κλήθρα, ιτιές, λεύκες, γαύρους, φτελιές, πλατάνια και πολλά άλλα είδη φυτών. Ιδιαίτερα εντυπωσιακή είναι και η πανίδα του Άρδα, με πολλά αρπακτικά και άλλα πουλιά, ερπετά, θηλαστικά αλλά και ψάρια να βρίσκουν καταφύγιο στις όχθες του αλλά και μέσα στα νερά του ποταμού. Στον Άρδα έχουν κατασκευαστεί μεγάλα εγγειοβελτιωτικά και αρδευτικά έργα, που τροφοδοτούν τις γύρω περιοχές. Στις όχθες του γίνεται κάθε χρόνο το Φεστιβάλ Άρδα. naturagraeca Δήμος Ορεστιάδας

Οικισμός χτισμένος στην πλαγιά της κορυφής Γκίμπρενα. Βρίσκεται μέσα στο μαγευτικό Εθνικό Πάρκο Δάσους Δαδιάς-Λευκίμης-Σουφλίου. Κατά την Τουρκοκρατία, το όνομα του οικισμού ήταν Τσιάμ-Κεμπίρ ή Τσάμκιοϊ, δηλαδή Πευκοχώρι, λόγω της ύπαρξης πολλών πεύκων στην περιοχή. Το σημερινό όνομα Δαδιά προήλθε από το δαδί, δηλαδή από το γεμάτο ρετσίνι ξύλο πεύκου, το οποίο σε παλαιότερες εποχές χρησίμευε ως φωτιστικό μέσο αλλά και ως προσάναμμα. Σύμφωνα με την παράδοση, οι κάτοικοι της Δαδιάς ήρθαν εδώ από την ιδιαίτερη πατρίδα τους, μία πόλη σε ένα ύψωμα δίπλα στον Έβρο. Τα ερείπια αυτής της πόλης μπορεί κανείς να διακρίνει ακόμα και σήμερα στο σημείο όπου ο ποταμός συναντά τον παραπόταμό του Μαγγάζι, για να γλιτώσουν από τη φοβερή επιδημία που την έπληξε. Φορέας Διαχείρισης Εθνικού Πάρκου Δαδιάς-Λευκίμης-Σουφλίου

Πόλη του νομού Έβρου, 2 χιλιόμετρα από τα σύνορα Ελλάδας-Τουρκίας. Η ονομασία της οφείλεται στα διπλά τείχη του Κάστρου (Καλέ) ή, κατά μία άλλη εκδοχή, στις δύο αντικριστές οχυρωμένες πόλεις (η μία στο σημερινό Καλέ και η άλλη στον απέναντι λόφο, της Αγίας Πέτρας). Η πόλη είναι αμφιθεατρικά χτισμένη στη συμβολή των ποταμών Έβρου και Ερυθροπόταμου, 40 χλμ από τα βουλγαρικά σύνορα. Το Διδυμότειχο είναι έδρα της μητρόπολης Διδυμοτείχου, Ορεστιάδος και Σουφλίου και της μουφτείας Διδυμοτείχου. Η ιστορία της πόλης ανάγεται στη νεολιθική περίοδο. Κατά τους βυζαντινούς χρόνους, αποτέλεσε διοικητική και στρατιωτική βάση της αυτοκρατορίας και έγινε πρωτεύουσά της τρεις φορές. Κατά την τουρκοκρατία, έγινε η πρώτη οθωμανική πρωτεύουσα σε ευρωπαϊκό έδαφος. Το Διδυμότειχο ενώθηκε επίσημα με την Ελλάδα με τη Συνθήκη των Σεβρών το 1920. Σήμερα, το μεγαλύτερο μέρος της μουσουλμανικής μειονότητας είναι Ρομά. Μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, εγκαταστάθηκαν στην πόλη πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία, την Ανατολική Θράκη και την Ανατολική Ρωμυλία. Επίσης, στην πόλη υπάρχει αρμένικη κοινότητα. Στο Διδυμότειχο υπάρχουν πολλά και σημαντικά αξιοθέατα, ενδεικτικά της μακραίωνης ιστορίας της πόλης. Ειδικότερα, η Πλωτινούπολη, η αρχαία πόλη στο λόφο της Αγίας Πέτρας, με εντυπωσιακά ευρήματα όπως η Χρυσή Προτομή που αναπαριστά τον αυτοκράτορα Σεπτίμιο Σεβήρο και ένα ρωμαϊκό ψηφιδωτό με μυθολογικές παραστάσεις. Λόγω της καίριας γεωστρατηγικής θέσης της, ήταν από τις σημαντικότερες πόλεις της Θράκης. Ήταν, επίσης, η γενέτειρα του Ιωάννη Γ΄ Βατάτζη και του Ιωάννη Ε΄ Παλαιολόγου αλλά και η έδρα των αυτοκρατόρων Ιωάννη Γ΄ Παλαιολόγου και του Ιωάννη ΣΤ΄ Καντακουζηνού. Η αρμένικη εκκλησία Σουρπ Κεβόρκ (εκκλησία του Αγίου Γεωργίου), η Πύλη της Αγοράς (κεντρική πύλη κάστρου), ο Πύργος της Βασιλοπούλας, ο ναός της Αγίας Αικατερίνης, ταφικό παρεκκλήσι της εποχής των Παλαιολόγων, ο ναός του Σωτήρος Χριστού στο Κάστρο, ο μητροπολιτικός ναός του Αγίου Αθανασίου, ο ναός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, αγιάσματα και κρήνες είναι μερικά από τα σημαντικότερα αξιοθέατα της πόλης. Αξιοθέατα ενδεικτικά της οθωμανικής ιστορίας της πόλης είναι το Σαντριβάν ή Τσαρσί Τζαμί (Τέμενος της Αγοράς) που αποτελεί το μοναδικό σε λειτουργία τζαμί του Διδυμοτείχου, το πανέμορφο Τέμενος Βαγιαζήτ στην κεντρική πλατεία του Διδυμότειχου, τα χαμάμ του Ουρτς Πασά (Λουτρά των Ψιθύρων ή Λουτρά του Έρωτα), το χαμάμ Φεριντούν Αχμέντ Μπεγκ, η Πυροστιά - Μαυσωλείο του Ορούτς Πασά (τουρμπές) είναι κάποια από αυτά. Η πόλη έχει και δύο αξιόλογα μουσεία, το Βυζαντινό και το Λαογραφικό, αλλά και δύο φυσικά σπήλαια, το σπήλαιο Καγιάλι και το σπήλαιο Βούβα. Τέλος, στην πόλη διοργανώνονται σημαντικές εκδηλώσεις όπως το φεστιβάλ γκάιντας (Καλέ Παναΐρ), τα Βατάτζεια, στη μνήμη του αγίου Ιωάννη Γ΄ Δούκα Βατάτζη και τα Παλαιολόγεια στη μνήμη του Κωνσταντίνου ΙΑ΄ Παλαιολόγου. Μεταξύ άλλων, στο Διδυμότειχο γεννήθηκαν ή/και έζησαν οι Βυζαντινοί αυτοκράτορες Ιωάννης Γ΄ Δούκας Βατάτζης και Ιωάννης Ε΄ Παλαιολόγος, ο σουλτάνος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας Βαγιαζίτ Β΄, ο εφοπλιστής και ευεργέτης Ευγένιος Ευγενίδης (ιδρυτής του Ιδρύματος Ευγενίδου), οι ηθοποιοί Καρυοφυλλιά Καραμπέτη και Θανάσης Ευθυμιάδης και ο ακοντιστής Κώστας Γκατσιούδης. Δήμος Διδυμοτείχου Ντοκιμαντέρ: Άνθρωποι κάτω από τα τείχη (1981) Ντοκιμαντέρ: Διδυμότειχο (1998) Γυναικεία παραδοσιακή φορεσιά Διδυμοτείχου (φωτογραφία)

Το Εθνικό Πάρκο Ανατολικής Μακεδονίας Θράκης αποτελεί σημαντικό υγροτοπικό σύμπλεγμα που εκτείνεται σε 930.000 περίπου στρέμματα, και αποτελείται από το Δέλτα του Νέστου και των λιμνών Βιστωνίδας και Ισμαρίδας. Ιδρύθηκε το 2008, με σκοπό την προστασία της πλούσιας χλωρίδας και πανίδας της περιοχής. Υπάρχουν δύο κέντρα πληροφόρησης για το εθνικό πάρκο: το Κέντρο Πληροφόρησης Λίμνης Βιστωνίδας, στη δυτική είσοδο του Πόρτο Λάγος, καθώς επίσης και το Κέντρο Πληροφόρησης του Δέλτα του Νέστου, στην Κεραμωτή της Περιφερειακής Ενότητας Καβάλας. Εθνικό Πάρκο Ανατολικής Μακεδονίας Θράκης Ντοκιμαντέρ: Δέλτα Νέστου (1990)

Ο Ερυθροπόταμος είναι ένας από τους βασικούς παραποτάμους του Έβρου. Οι πηγές του βρίσκονται στην ανατολική Ροδόπη, στα υψώματα Κορφοβούνι και Μάτι, στις περιφερειακές ενότητες Έβρου και Ροδόπης, αντίστοιχα. Στην αρχαιότητα, ήταν γνωστός με το όνομα Εριγώνας, ενώ στα βουλγαρικά, ονομάζεται Λούντα Ρέκα, που σημαίνει ΄ο τρελός ποταμός'.  Από το 2008, ο Δήμος Διδυμότειχου πραγματοποιεί πολιτιστικό φεστιβάλ με την ονομασία “Red River Cultural Festival”. Θρακικός Ηλεκτρονικός Θησαυρός ecoThraki

Οικισμός στις παρυφές του προστατευόμενου Εθνικού Πάρκου Δάσους Δαδιάς-Λευκίμης-Σουφλίου, στο κέντρο της περιφερειακής ενότητας Έβρου. Η ονομασία της οφείλεται στις πολλές λεύκες της περιοχής. Έχει προνομιακή θέση δίπλα στο δάσος και κοντά στον ποταμό Έβρο. Αξιοθέατα του οικισμού είναι ο ναός του Γενέσιου της Θεοτόκου και το μισογκρεμισμένο αρχοντικό Κιρμιζή με την παραδοσιακή αρχιτεκτονική του.

Ο λευκοπελαργός (λατ. ονομασία Ciconia ciconia ciconia) είναι αποδημητικό πτηνό μεγάλων αποστάσεων. Ζει κοντά σε ανθρώπινους οικισμούς, σε περιοχές με υγρότοπους, πλημμυρισμένους ορυζώνες, λιβάδια και εκτατικές καλλιέργειες. Αποφεύγει ψυχρές και υγρές περιοχές με χαμηλή θερμοκρασία, καθώς και εκτάσεις με πυκνή βλάστηση. Ο λευκοπελαργός τρέφεται κυρίως με έντομα, ερπετά, αμφίβια και μικρά θηλαστικά, καθώς επίσης και με αυγά ή νεοσσούς πουλιών. Η παρουσία του λευκού πελαργού στον ελλαδικό χώρο μαρτυρείται ήδη από την αρχαιότητα. Μάλιστα, η επιστημονική ονομασία του είδους ciconia είναι η ακριβής απόδοση της ελληνικής λέξης πελαργός, και παραπέμπει στο αρχαίο θρακικό φύλο των Κικόνων. Οι Κίκονες κατοικούσαν - μεταξύ άλλων - κατά μήκος της ακτής από τις εκβολές του ποταμού Έβρου μέχρι τη Βιστωνίδα. Στην περιοχή, υπήρχαν πελαργοί, τους οποίους οι κάτοικοι σέβονταν ιδιαίτερα. Σήμερα, ο λευκοπελαργός είναι είδος που απειλείται όχι μόνο από την υποβάθμιση του φυσικού περιβάλλοντος, αλλά και από την υψηλή θνησιμότητα που οφείλεται σε ηλεκτροπληξία από τα καλώδια. Πράγματι, παλαιότερα, ο λευκοπελαργός έφτιαχνε τη φωλιά του σε μεγάλα δέντρα, ενώ σήμερα σε στύλους της ΔΕΗ, ή σε στέγες εκκλησιών και σπιτιών. Θρακικός Ηλεκτρονικός Θησαυρός Το κόκκινο βιβλίο των απειλούμενων ζώων της Ελλάδας Ήχοι του είδους

Η λαογραφία όλης της Θράκης σε ένα μουσείο Στο μουσείο εκτίθενται παραδοσιακές ενδυμασίες, οικιακά και εκκλησιαστικά σκεύη, μουσικά όργανα και αγροτικά εργαλεία από τη Θράκη καθώς και το αστικό θρακιώτικο δωμάτιο. Το ιστορικό και λαογραφικό υλικό καλύπτει τη χρονική περίοδο 1800-1950. Γεωγραφικά καλύπτει τις περιοχές της Ανατολικής Θράκης, της Ανατολικής Ρωμυλίας και της Δυτικής Θράκης. Μέσα από τη μόνιμη συλλογή, τις περιοδικές εκθέσεις και εκδηλώσεις το μουσείο δεν στοχεύει μόνο στην παρουσίαση των παραδόσεων αλλά και της πλούσιας ιστορίας της περιοχής. Η πρόσβαση ΑΜΕΑ στους χώρους του μουσείου είναι μερική.  Υπουργείο Πολιτισμού JTI Target (βίντεο)

Το Ορμένιο είναι χωριό της περιφερειακής ενότητας Έβρου. Αποτελεί τη βορειότερη κατοικημένη περιοχή της Ελλάδας. Από το χωριό αυτό ο ποταμός Έβρος εισέρχεται σε ελληνικό έδαφος. Στα βυζαντινά χρόνια, υπήρξε πολύ σημαντική πόλη, με εξέχουσα θέση και ιστορία, όπως μαρτυρούν και τα υπολείμματα του βυζαντινού φρουρίου.  Τον Σεπτέμβριο του 1371, κοντά στο Ορμένιο και τις όχθες του Έβρου, οι συνασπισμένες χριστιανικές δυνάμεις των Βαλκανίων (Σέρβοι, Βούλγαροι και Έλληνες) προσπάθησαν ανεπιτυχώς να αποτρέψουν την προέλαση των Οθωμανών στα Βαλκάνια.  Από την έκβαση της μάχης - που είναι γνωστή ως μάχη του Έβρου, ή του Τζερνομιάνου ή της Μαρίτσας - κρίθηκε η τύχη της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Στο Ορμένιο γεννήθηκε ο Βυζαντινός στρατηγός Βελισάριος. ΕΡΤ news

Ο Σιδηροδρομικός Σταθμός Ορεστιάδας βρίσκεται στα ανατολικά όρια του ομώνυμου οικισμού. Ανήκει στην τοπική γραμμή Λιμένα Αλεξανδρούπολης-Δικαίων. Βρίσκεται ανάμεσα στους σταθμούς Χειμωνίου και Σάκκου. Το κτίριο του σταθμού, όπως και τα υπόλοιπα του σιδηροδρομικού δικτύου Αλεξανδρούπολης-Δικαίων είναι φτιαγμένα από οπτοπλινθοδομή και καλυμμένα με ξύλινη επένδυση. Χάρτης σιδηροδρομικού δικτύου ΟΣΕ Ο σιδηρόδρομος του Έβρου

Το Σουφλί είναι η πόλη του μεταξιού. Η εκτροφή του μεταξοσκώληκα ξεκίνησε από την Αδριανούπολη και συνεχίστηκε γύρω από τον ποταμό Έβρο και την περιοχή του Σουφλίου, οι κάτοικοι του οποίου άρχισαν να ασχολούνται με το μετάξι ως παραγωγοί, ως εργάτες και ως έμποροι. Στις αρχές του 1880, η πόλη έγινε σημαντικό σηροτροφικό κέντρο. Κάθε χρόνο, από το Μάιο μέχρι τον Ιούνιο, η πόλη παλλόταν στους ρυθμούς του μεταξιού και της εκτροφής του μεταξοσκώληκα. Το μεγαλύτερο μέρος του σπιτιού των περισσότερων κατοίκων διαμορφωνόταν με βάση τις ανάγκες της σηροτροφίας. Σήμερα, το μετάξι που παράγεται στο Σουφλί, θεωρείται υψηλής ποιότητας. Επισκεφθείτε τη Θράκη Δήμος Σουφλίου Ντοκιμαντέρ: Σουφλί (1998)

Το Σουφλί είναι η «πόλη του μεταξιού» και απέχει 500 μέτρα από τον ποταμό Έβρο. Η ονομασία της πόλης οφείλεται, κατά την παράδοση, στον σοφό ασκητή Σοφουλού ("Σοφού" σημαίνει ασκητής και "Σοφουλού" σημαίνει ασκητήριο) που μόνασε στην περιοχή. Κατά μία άλλη εκδοχή, η πόλη πήρε το όνομά της από ομάδες Σουλιωτών που εγκατέλειψαν τη γη τους και εγκαταστάθηκαν στην περιοχή δημιουργώντας ένα νέο Σούλι. Το Σουφλί είναι γνωστό κυρίως για το μετάξι για την κατεργασία του οποίου διαθέτει πολλά εργοστάσια. Στα μουσεία του μπορείς να δεις την ιστορία της πόλης και του μεταξιού. Τα σπίτια, γνωστά ως κουκουλόσπιτα, είναι παραδοσιακά, φτιαγμένα από ξύλο και πέτρα και χτισμένα με τρόπο που να ευνοεί τη σηροτροφία. Δήμος Σουφλίου Ντοκιμαντέρ: Σουφλί (1998) Ντοκιμαντέρ: Μουσικό οδοιπορικό με τη Δόμνα Σαμίου Δήμος Σουφλίου (βίντεο)

Κωμόπολη του Έβρου, κοντά στη μονή της Παναγίας της Κοσμοσώτειρας. Η πόλη διαθέτει λαογραφική συλλογή από αντικείμενα των κατοίκων που ήταν πρόσφυγες από την Ανατολική Θράκη. Επίσης, αποτελεί την αφετηρία για τις εκδρομές των επισκεπτών στο Δέλτα του Έβρου. Έξω από την πόλη φαίνεται ακόμη το βυζαντινό Υδραγωγείο με τη μεγάλη βρύση.  Μεταξύ άλλων, από τις Φέρες κατάγεται ο χρυσός παραολυμπιονίκης της κολύμβησης Δημοσθένης Μιχαλεντζάκης. Ντοκιμαντέρ: Ταξιδεύοντας στην Ελλάδα (1999)