Ο Έβρος ήταν γιος του Αίμου και της Ροδόπης και λατρεύτηκε από τους Θράκες ως θεός, όπως μαρτυρά σχετική αναθηματική επιγραφή. Σύμφωνα με μια εκδοχή, ο ποταμός ονομαζόταν Ρόμβος, αλλά μετονομάστηκε σε Έβρο από τον γιο του μυθικού βασιλιά της Θράκης Κάσσανδρο, που πνίγηκε στα νερά του. Ο μύθος που τους περιβάλλει θυμίζει την ιστορία της Φαίδρας, την οποία πραγματεύεται ο Ευριπίδης στην τραγωδία Ιππόλυτος. Η μητριά του Έβρου, Δαμασίππη, ερωτεύτηκε παθολογικά τον προγονό της, όμως εκείνος αντιστάθηκε στις προκλήσεις της. Οργισμένη από την απόρριψη, τον διέβαλε στον άνδρα της, κατηγορώντας τον ψευδώς για απόπειρα βιασμού. Κυριευμένος από ζήλεια ο Κάσσανδρος καταδίωξε τον γιο του, ο οποίος, για να γλιτώσει το πατρικό ξίφος, έπεσε στον ποταμό Ρόμβο και πνίγηκε. Από τότε το ποτάμι ονομάζεται Έβρος. Ο ποταμός συνδέεται και με έναν άλλο τραγικό θάνατο, αφού μέσα σε αυτόν οι εξαγριωμένες Μαινάδες, αφού διαμέλυσαν τον Ορφέα, έριξαν το κεφάλι και τη λύρα του. Τέλος, τα νερά του ποταμού συνδέονται και με ιερό εξαγνισμό. Στη συμβολή του Έβρου, του Άρδα και του Τόντζου λέγεται ότι λούστηκε ο μητροκτόνος Ορέστης και έτσι θεραπεύτηκε από το αμάρτημα της μητροκτονίας που τον καταδίωκε. Σε ανάμνηση της θεραπείας του ίδρυσε τότε την Ορεστιάδα, η οποία αργότερα ονομάστηκε Αδριανούπολη, προς τιμήν του Ρωμαίου αυτοκράτορα Αδριανού.
