Ένα σπήλαιο βγαλμένο από την Οδύσσεια

Το σπήλαιο έχει μήκος 350μ. και πλάτος που κυμαίνεται μεταξύ 15 και 50 μ. Υπάρχουν δύο ανοίγματα για την είσοδο σε αυτό. Το σπήλαιο παρουσιάζει ενδιαφέρον για το σταλακτιτικό και σταλαγμιτικό του ανάγλυφο αλλά και για τη σύνδεσή του με την Οδύσσεια του Ομήρου. Συγκεκριμένα στη ραψωδία ι352-452 ο Όμηρος αναφέρεται  στους Κίκονες και τον ιερέα του Απόλλωνα στην πόλη Ίσμαρο, τον Μάρωνα.

Το σπήλαιο παρουσιάζει ανθρώπινη παρουσία αλλά όχι συνεχόμενη. Τα πρώτα δείγματα χρήσης είναι από τη νεολιθική περίοδο και την πρώιμη χαλκοκρατία και τα τελευταία κατά τη βυζαντινή, τέλη του 12ου και στο 13ο αι. μ.Χ. Η οργανωμένη εγκατάσταση αυτής της περιόδου δικαιολογείται από τις αναταράξεις στη βυζαντινή αυτοκρατορία λόγω εμφυλίων μεταξύ των αυτοκρατόρων και λεηλασιών από τους Καταλανούς στα παράλια της Θράκης.

Οι ανασκαφές έφεραν στο φως ταφές αλλά και πολλά όστρακα εμπορικών αμφορέων κρασιού από την ύστερη αρχαιότητα, οπότε το σπήλαιο θα χρησίμευε ως αποθηκευτικός χώρος. Το σπήλαιο ολοκληρώνει την εικόνα για την ανθρώπινη δραστηριότητα στην ευρύτερη περιοχή της Μαρώνειας.

Υπουργείο Πολιτισμού

Διαρκής κατάλογος των κηρυγμένων αρχαιολογικών χώρων και μνημείων