πέμπε δ’ Ἑρμᾶς χρυσόραπις διδύμους υἱοὺς ἐπ’ ἄτρυτον πόνον,
τὸν μὲν Ἐχίονα, κεχλάδοντας ἥβᾳ, τὸν δ’ Ἔρυτον. ταχέες
ἀμφὶ Παγγαίου θεμέθλοις ναιετάοντες ἔβαν:                                     
καὶ γὰρ ἑκὼν θυμῷ γελανεῖ θᾶσσον ἔντυνεν βασιλεὺς ἀνέμων
Ζήταν Κάλαΐν τε πατὴρ Βορέας, ἄνδρας πτεροῖσιν
νῶτα πεφρίκοντας ἄμφω πορφυρέοις

Και ο Ερμής με τη χρυσή ράβδο έστελνε στην ακούραστη μάχη τους δίδυμους γιους του, τον Εχίονα και τον Έρυτο, που χαίρονταν τα νιάτα τους. Και  φτάσανε γρήγορα ο Κάλαης και ο Ζήτης, που κατοικούσαν στους πρόποδες του Παγγαίου όρους. Ο πατέρας τους ο Βορέας, ο βασιλιάς των ανέμων, πρόθυμα, με τόλμη και χαρωπή διάθεση πιο γρήγορα έσπρωχνε τους δύο άντρες, που στην πλάτη τους τάραζαν τις βαθυκόκκινες φτερούγες.

And Hermes of the golden wand sent two sons to take part in the unabating toil, Echion and Erytus, bursting with youth. Swiftly came those that dwell around the foothills of Mount Pangaeon, for with a smiling spirit their father Boreas, king of the winds, quickly and willingly equipped Zetes and Calais with purple wings bristling down their backs.