Ἀκουσίλαος δ᾽ ὁ Ἀργεῖος ἐκ Καβειροῦς καὶ Ἡφαίστου Κάμιλλον λέγει, τοῦ δὲ τρεῖς Καβείρους, ὧν νύμφας Καβειρίδας: Φερεκύδης δ᾽ ἐξ Ἀπόλλωνος καὶ Ῥητίας Κύρβαντας ἐννέα, οἰκῆσαι δ᾽ αὐτοὺς ἐν Σαμοθρᾴκῃ: ἐκ δὲ Καβειροῦς τῆς Πρωτέως καὶ Ἡφαίστου Καβείρους τρεῖς καὶ νύμφας τρεῖς Καβειρίδας, ἑκατέροις δ᾽ ἱερὰ γίνεσθαι. μάλιστα μὲν οὖν ἐν Ἴμβρῳ καὶ Λήμνῳ τοὺς Καβείρους τιμᾶσθαι συμβέβηκεν, ἀλλὰ καὶ ἐν Τροίᾳ κατὰ πόλεις: τὰ δ᾽ ὀνόματα αὐτῶν ἐστι μυστικά. Ἡρόδοτος δὲ καὶ ἐν Μέμφει λέγει τῶν Καβείρων ἱερὰ καθάπερ καὶ τοῦ Ἡφαίστου, διαφθεῖραι δ᾽ αὐτὰ Καμβύσην. ἔστι δ᾽ ἀοίκητα τὰ χωρία τῆς τῶν δαιμόνων τούτων τιμῆς, τό τε Κορυβαντεῖον τὸ ἐν τῇ Ἁμαξιτίᾳ τῆς νῦν Ἀλεξανδρέων χώρας ἐγγὺς τοῦ Σμινθίου, καὶ ἡ Κορύβισσα ἐν τῇ Σκηψίᾳ περὶ ποταμὸν Εὐρήεντα καὶ κώμην ὁμώνυμον καὶ ἔτι χείμαρρον Αἰθαλόεντα. πιθανὸν δέ φησιν ὁ Σκήψιος, Κουρῆτας μὲν καὶ Κορύβαντας εἶναι τοὺς αὐτούς, οἳ περὶ τὰς τῆς μητρὸς τῶν θεῶν ἁγιστείας πρὸς ἐνόπλιον ὄρχησιν ᾔθεοι καὶ κόροι τυγχάνουσι παρειλημμένοι. καὶ Κορύβαντες δὲ ἀπὸ τοῦ κορύπτοντας βαίνειν ὀρχηστικῶς, οὓς καὶ βητάρμονας λέγει ὁ ποιητής“ δεῦτ᾽ ἄγε Φαιήκων βητάρμονες, ὅσσοι ἄριστοι. τῶν δὲ Κορυβάντων ὀρχηστικῶν καὶ ἐνθουσιαστικῶν ὄντων καὶ τοὺς μανικῶς κινουμένους κορυβαντιᾶν φαμεν.

Ο Ακουσίλαος, ο Αργείος, λέει Καδμίλο τον γιο του Ηφαίστου με την Καβειρώ και τον Καδμίλο τον αναφέρει ως πατέρα τριών Καβείρων και αυτούς με τη σειρά ως πατέρες των νυμφών που ονομάστηκαν Καβειρίδες. Ο Φερεκύδης λέει ότι από τον Απόλλωνα και τη Ρητία προέκυψαν εννέα Κύρβαντες οι οποίοι κατοίκησαν στη Σαμοθράκη. Και γι’ αυτούς τους τρεις Καβείρους και τις τρεις νύμφες, τις Καβειρίδες, που ήταν τα παιδιά της Καβειρούς, της κόρης του Πρωτέα, και του Ηφαίστου θεσπίστηκαν οι ιερές τελετές προς τιμήν κάθε τριάδας. Συμβαίνει, βέβαια, να τιμώνται οι Κάβειροι περισσότερο στην Ίμβρο και τη Λήμνο αλλά τιμώνται επίσης και σε κάποιες πόλεις της Τροίας, των οποίων τα ονόματα όμως είναι μυστικά. Ο Ηρόδοτος λέει ότι υπήρχαν ιερά των Καβείρων στη Μέμφιδα όπως επίσης και του Ηφαίστου, αλλά ο Καμβύσης τα κατέστρεψε. Οι χώροι όπου λατρεύονταν αυτές οι θεότητες είναι ακατοίκητοι, τόσο το Κορυβαντείο στην Αμαξιτία στη χώρα των Αλεξανδρείων κοντά στο Σμίνθιο, όσο και η Κορύβισσα στη Σκηψία στην περιοχή του ποταμού Ευρήεντα και του ομώνυμου χωριού και κοντά στον χείμαρρο Αιθαλόεντα. Ο Σκήψιος λέει ότι είναι πιθανό οι Κουρήτες και οι Κορύβαντες να είναι οι ίδιοι, εκείνοι που έγιναν δεκτοί ως νεαροί άνδρες ή νέοι για τον πολεμικό χορό σε σχέση με τις ιερές τελετές της Μητέρας των Θεών. Επίσης, οι Κορύβαντες πήραν το όνομά τους από το γεγονός ότι καθώς χόρευαν, έκαναν ένα χτύπημα του κεφαλιού τους (κορύπτοντας) τους οποίους ο ποιητής ονομάζει και βητάρμονες. «Ελάτε όλοι εσείς που είστε οι καλύτεροι βητάρμονες των Φαιάκων. Και επειδή οι Κορύβαντες έχουν τάση στον χορό και στη θρησκευτική μανία, λέμε για εκείνους που έχουν εμπνευστεί από μανία ότι κάνουν κορυβαντισμούς.

Acusilaus, the Argive, calls Cadmilus the son of Cabeiro and Hephaestus, and Cadmilus the father of three Cabeiri, and these the fathers of the nymphs called Cabeirides. Pherecydes says that nine Cyrbantes were sprung from Apollo and Rhetia, and that they took up their abode in Samothrace; and that three Cabeiri and three nymphs called Cabeirides were the children of Cabeiro, the daughter of Proteus, and Hephaestus, and that sacred rites were instituted in honor of each triad. Now it has so happened that the Cabeiri are most honored in Imbros and Lemnos, but they are also honored in separate cities of the Troad; their names, however, are kept secret. Herodotus says that there were sanctuaries of the Cabeiri in Memphis, as also of Hephaestus, but that Cambyses destroyed them. The places where these deities were worshipped are uninhabited, both the Corybanteium in Hamaxitia in the territory now belonging to the Alexandreians near Sminthium, and Corybissa in Scepsia in the neighborhood of the river Eureeis and of the village which bears the same name and also of the winter torrent Aethaloeis. The Scepsian says that it is probable that the Curetes and the Corybantes were the same, being those who had been accepted as young men, or youths, for the war-dance in connection with the holy rites of the Mother of the Gods, and also as corybantes from the fact that they walked with a butting of their heads in a dancing way. These are called by the poet betarmones: Come now, all ye that are the best 'betarmones' of the Phaeacians. And because the Corybantes are inclined to dancing and to religious frenzy, we say of those who are stirred with frenzy that they are corybantising.