τεθρίππων τ᾽ ἐπέβα                                             
καὶ ψαλίοις ἐδάμασε πώλους
Διομήδεος, αἳ φονίαισι φάτναις ἀχάλιν᾽ ἐθόα-
ζον κάθαιμα σῖτα γένυσι,
χαρμοναῖσιν ἀνδροβρῶσι
δυστράπεζοι: πέραν δ᾽                                           
ἀργυρορρύτων Ἕβρου
διεπέρασεν ὄχθων,
Μυκηναίῳ πονῶν τυράννῳ.                                

Και στο τέθριππο άρμα ανέβηκε και με χαλινάρια δάμασε του Διομήδη τα άτια, που σύχναζαν αχαλίνωτα σε φάτνες φόνους γεμάτες και τρέφονταν με τροφή ματωμένη, χαρούμενα σε τραπέζι ανθρωποφάγο. Ακόμα και πέρα από του αργυρορέματου ‘Εβρου τις όχθες έφτασε, τους άθλους υπομένοντας που διέταζε των Μυκηνών ο βασιλιάς.

Next he mounted on a chariot and tamed with the bit the steeds of Diomedes, that greedily champed their bloody food at gory mangers with jaws unbridled, devouring with hideous joy the flesh of men; then crossing Hebrus' silver stream he still toiled on to perform the tests of the tyrant of Mycenae