Τότε ο Βορέας με αυτά τα νέα τον ξεσηκώνει απ' τον ψηλό του θρόνο: «Αίολε, τι πράγμα ανόσιο είδα από την ακρόπολη στο Παγγαίο», είπε. «Οι Έλληνες νέοι κατασκεύασαν με τσεκούρι μια παράξενη μηχανή και χαρούμενοι εξουσιάζουν με τεράστια πανιά τα πέλαγα. Και δεν μπορώ να ξεσηκώσω τη θάλασσα από τα αμμουδερά της βάθη, λες και είμαι αλυσοδεμένος και κλεισμένος σε φυλακή. Αυτό τους δίνει κουράγιο και πίστη στο καράβι που έφτιαξαν, το ότι βλέπουν τον Βορέα υποταγμένο σε βασιλιά. Εμπρός, βύθισε τους Έλληνες και το τρελό τους καράβι. Καθόλου δεν με νοιάζουν τα παιδιά μου∙ σβήσε τις απειλές των ανθρώπων, όσο οι κοντινές ακτές της Θεσσαλίας και οι άλλες περιοχές δεν έχουν δει ακόμη αυτά τα πανιά».

Boreas now with these tidings drives him from his lofty throne: “Ah! what monstrous deed, Aeolus, have I spied from the heights of Pangaeus! Grecian heroes have devised a strange engine with the axe, and now go forward triumphing joyously over the seas with a huge sail, nor have I power of myself to stir up the sea from its sandy depths, as I had or ever I was fettered and imprisoned. This it is that gives them courage and confidence in the vessel they have built, that they see Boreas ruled by a king. Grant me to overwhelm the Greeks with their mad bark: the thought of my children moves me not, only do thou quench these threats of mortal man, while still the shores of Thessaly and as yet no other lands have seen their sails.”